Hoe vaak stellen wij ons deze vraag, waarbij wij denken: “waarom eigenlijk, waarom moet dat zo?” Ik kwam op deze vraagstelling toen ik even over mijn schouder terugblikte naar het verleden. Ik weet het, het verleden heeft geen toekomst, maar is wel de basis geweest voor het heden en daardoor een bouwsteen voor de toekomst. Denk ik nu te kort door de bocht of speel ik met de realiteit en durf ik deze te relativeren. Schijnbaar heb ik iets met relativeren. Misschien kijk ik wel te serieus naar het leven en denk ik: “ wat stelt het nu voor? “.

Toch staat de vraag niet los van “waar zijn wij nu mee bezig?” Ik weet, dat het leven en onze maatschappij vol zitten met uitdagingen. Stilstaan betekent achteruitgang en is zeer zeker niet de bedoeling van ons bestaan. Toch blijft die  vraag “ wat stelt het nu voor “ als een rode draad door ons leven gaan. Niets mis mee natuurlijk, want zelfs in een laboratorium blijft men constant  checken of men wel goed bezig is en probeert men te voorkomen, dat de werkzaamheden mislukken. Ook daar is de vraag, die reeds eerder is gesteld, van belang. Dit alles ter voorkoming dat het gaat ploffen

Daarom is het misschien helemaal geen vreemde situatie als wij onszelf regelmatig afvragen of wij op koers liggen. Stel dat je met een activiteit bezig bent en de vraag: “wat stelt het nu voor” kan terecht worden gesteld. De kopregel kan ook worden gezien als  “maar iedereen zou dit kunnen”. Daarom mag de kopregel van deze blog tweezijdig worden bekeken.  Ben er steeds meer achter gekomen, dat veel mensen met een speciaal talent zich te bescheiden opstellen. Dit alles in hun overtuiging dat het in feite niets voorstelt, want iedereen zou het kunnen. Of iedereen het dan ook gaat doen, blijft een vraagteken.

Een ‘slimme” zwager van mij, zag jaren geleden ‘een gat in de markt’ om een wasmachine samen te stellen, die dan als bouwpakket kon worden geleverd. Hij dacht, dat het vervoeren van een wasmachine in bouwpakket handiger was. Gelukkig is het bij het denken gebleven en kwam het voornemen niet van de grond. Leuk idee om erover te brainstormen. Wie zal ooit een wasmachine als bouwpakket kopen? Vaag kan ik mij de verraste blik van de ontvanger voor de geest halen als hij of zij het bouwpakket krijgt. Dit alles met de insteek:  “en vermaak je ermee”.

Denk daarom ook, dat het nog te vaak in onze maatschappij voorkomt, dat men actief is, of zelfs te druk is, met zaken die niets om handen hebben. Kijk maar eens om je heen als je medebewoners van deze aardkloot actief ziet met een bezigheid, die jij, als buitenstaander, niet kunt plaatsen. De vraag die dan gesteld mag worden luidt: “en….wat maakt het uit, dat jij het doen en laten van die ander niet kunt plaatsen?”  Belangrijk is het, dat de persoon bezig is en als jij het doen en laten vreemd vindt, is dat jammer voor jou.  Niemand heeft de verplichting om verantwoording af te leggen bij wie dan ook.

Toch mag je zo nu en dan je blijven afvragen: ‘wat stelt het nu voor’.  Je kunt deze tekst ook anders bekijken in alle nuchterheid. Als anderen verbaasd zijn over die activiteiten, dan kun je bij jezelf ook gaan denken: ‘en wat moet ik ermee.  Let maar eens op, dat er veel mensen beschikken over bijzondere capaciteiten waar jij als buitenstaander van onder de indruk bent. Zo ken ik iemand die voor haar plezier ging schilderen, nu al weer bijna 30 jaar geleden en mooie creaties op het doek ‘tovert”. Daarnaast ken ik iemand die prachtig kan zingen en in alle bescheidenheid gewoon haar ding doet. Als je dan beiden een compliment geeft, zou je een reactie kunnen krijgen  in de trant van: “wat stelt het nu voor?” Zie het als, het is goed zo.

Daarom mag je de kopregel door meerdere brillen zien. Aan de ene kant de insteek van de verbazing in de trant van wat men doet, waarom doet men dat, want wat stelt het in feite voor wat ze doen. Door de andere bril mag je  een reactie een plaats geven van iemand die je bewondert en die de aandacht zelf geen plaats wilt geven en reageert in de trant van: ‘het is niets bijzonders, wat ik doe” .

Werken met mensen blijft interessant en dagelijks kun je genieten van hun doen en laten. Ik heb waardering voor al die personen die wekelijks hun tijd beschikbaar stellen om mijn blogs te lezen. Zelf vind ik het bezig zijn met mijn gedachten te verwoorden in een blog leuk. Ik nader nu alweer het  geplande aantal woorden (799) van de blog: “Wat stelt het nu voor?”