Het klinkt allemaal zo gemakkelijk zo’n vraagstelling, maar heeft u er wel bij stilgestaan wat u in feite bedoelt met tijd? Het woordje tijd neemt in onze maatschappij een steeds grotere plaats in. Het (on)begrip tijd verovert onze eigen tijd, lees mogelijkheid, om iets verplichtend te doen of zelfs te laten. Ga maar eens na hoe een dag eruit zal zien zonder gebruik te maken van het begrip tijd. Als je er over nadenkt, zal je je realiseren, dat tijd in verschillende facetten ons dagelijks confronteert met de diverse varianten ervan.

Ondanks, dat tijd steeds belangrijker wordt, heb ik wel het suggestieve gevoel, dat niemand nog tijd heeft. Alles moet steeds sneller en vlugger en ondanks, dat men dat zo vindt, de tijd gaat echt daardoor niet sneller of langzamer. Grote moeite heb ik met situaties, dat men vindt, dat alles zo snel gaat qua tijd, maar is dat wel zo?

Dergelijke situaties durf ik altijd te vergelijken met een groot pakhuis. Je hebt door de omvang ervan veel ruimte om goederen onder te brengen. Als het pakhuis helemaal propvol wordt gestouwd met goederen, krijg je al snel te horen, dat het te klein is. Datzelfde gebeurt ook met de invulling van onze tijd. Ben duidelijk van mening, als je de mogelijkheden, die je wenst te omvangrijk aanpakt, loop je ook tegen de grens aan, dat er problemen opduiken.

Wij, natuurlijke personen, kunnen een voorbeeld nemen aan de dieren. Mens en dier halen beide adem, maar qua indeling en uitvoering van onze mogelijkheden, liggen de verschillen ver uit elkaar. Een dier heeft geen binding met tijd en doet zijn of haar ding op het moment dat het mogelijk is. Nee, wij mensen moeten alles in een tijdvak, dat ik tijdspanne noem, proppen om het einddoel te behalen. Zo heb ik nog nooit een kip met een horloge gezien.

Heeft dan niemand door, dat wij onszelf voor de gek houden en alles sneller willen dan in feite nodig is? Wij hebben steeds meer belangstelling in voorwerpen, die ons kunnen laten zien hoe snel of hoe hard wij kunnen gaan om het doel te bereiken. Zelfs de navigatie in onze auto toont hoe snel wij van A naar B kunnen. Het is dan toch een kleine moeite om de strijd met de navigatie aan te gaan en de geplande afstand nog sneller te kunnen afleggen? Stel je bent onderweg en door een verkeers-incident ontstaat er een stagnatie, waardoor het eerder getoonde tijdschema niet klopt. Het zou en laat ik dat voorzichtig bloggen, dan is het toch dom, dat je niet alles in het werk stelt om de verloren tijd weer in te kunnen halen?

Waarom is het noodzakelijk, dat je de strijd met jezelf aangaat als het qua tijd even tegenzit? Ik ben tegenstander van het dragen van een horloge. De mobiele telefoon geeft ook een tijdsaanduiding weer en dubbel op, met andere woorden, de aanduiding van beide voorwerpen, is niet nodig. Dacht u, dat een tijdsaanduiding van een goedkoop horloge anders zal zijn dan de tijdsweergave van een extra duur horloge, dat is voorzien van diamanten en andere overbodige zaken. Tijd blijft tijd. Wist u, als een horloge of een klok stil staat, deze zonder problemen binnen 24 uur 2x de juiste tijd aangeeft? Met andere woorden, waar maken wij ons dan druk om.

Al ons doen en laten op een dag heeft op de een of andere manier een connectie met het begrip tijd. Kijk maar naar het openbaar vervoer, de afspraken die er worden gemaakt alles heeft een tijdstip als basis. De bekende woordenverzameling, die ik vaak raadpleeg voor mijn blogs, zegt over tijd: opeenvolging van ogenblikken. Denk dat deze beknopte tekst en uitleg duidelijk mag zijn. Wij mensen proppen en combineren die opeenvolging van ogenblikken weer aan een tijdstip of tijdvak waarbinnen het moet worden uitgevoerd

Marcus Tullius Cicero, een Romeins schrijver schreef ook, want daarom was hij natuurlijk schrijver. “ Nooit heb ik het zo druk gehad, dan in mijn vrije tijd ”. Die uitspraak durf ik te onderstrepen. Toen ik nog actief was in loondienst en als freelance journalist had ik voldoende om handen. Nu ik deze periode heb afgesloten in 2019, vul ik mijn vrije tijd zodanig, dat ik mij ‘s avonds als ik mijn bed instap mij realiseer, dat ik mijn to do list voor deze dag nog niet helemaal heb kunnen afwerken.

Tijdens een afscheidsreceptie bij mijn vorige werkgever, vroeg een oud collega van mij zich af waar hij vroeger de tijd had vandaan gepeuterd om ook nog eens fulltime te kunnen werken. Hij verklaarde met een lach op zijn gezicht, dat zijn huidige vrijetijd bestedingen zeker niet meer gecombineerd konden worden met ook nog een gehele dag ergens werken.

Tijd was is tijd, het is als een seconde. soms denk ik, dat Vadertje Tijd, de man met de zeis, nu een motormaaier heeft. Fijn dat u de tijd ervoor nam deze blog te lezen.