Hoe onwaarschijnlijk je de kopregel van deze blog tekst ook mag noemen, maar er zit een bron van waarheid in. Wij, natuurlijke personen, zoals dat zo mooi wordt genoemd, leven helaas niet als een accu. “Natuurlijk niet”, zal u zeggen,” wij zijn mensen en geen accu’s. Hoe durf je ons mensen te vergelijken met een accu?” Dat laatste ben ik volledig met u eens, maar als wij de werking van een accu onder de loep nemen, doet deze bron van energie, het beter dan wij mensen.

Inmiddels hebben wij het ons aangeleerd om actief te zijn. Actief op velerlei terrein en als het kan, dan breiden wij onze activiteiten nog verder uit. Problemen, die zich voorzichtig aandienen, signalen die ons lichaam geeft, worden terzijde gelegd. Vaak koppelen wij dergelijke lichamelijke reacties aan andere zaken.

< voorbeeld > Oké ik voelde mij afgelopen week even niet erg lekker, maar dat kwam door, en dan wordt er wel weer een of ander excuus aangesneden, dat moet functioneren als de oorzaak van het even niet lekker voelen. Zodra dat niet lekker voelen op de achtergrond is geraakt, denderen wij verder en wordt, indien mogelijk, ons tempo weer opgevoerd, want wij hebben wel de afgelopen dagen een achterstand opgelopen en die moet worden ingehaald.

De klachten, die op de achtergrond zijn geraakt, komen door ons tempo – van alles willen – binnen afzienbare termijn terug. Hè vervelend, maar geen punt, want een bezoekje aan de huisarts of door het gebruik van medicijnen, die het rustig worden bevorderen, wordt ook niet gezien als de oplossing.

Ook achterliggende gedachten, die gebaseerd zijn op ervaring, geven ons de kick om door te gaan. Dit alles in de trant van “wij hebben binnen onze familie altijd zo hard gewerkt”. Al snel zal deze quote, zoals dat tegenwoordig heet, worden gevolgd met de opmerking: “want wij kunnen dat “. Niet zonder enige trots slaan wij ons dan op de borst Oh, oh wat zijn wij goed.

Het gevoel, dat wij goed bezig zijn, wordt vaak gezien als een basis. Oké, zakelijk, dan wel via de werkgever, kunnen wij alles aan. Natuurlijk is het belangrijk, dat wij naast ons te drukke bestaan de ontspanning niet uit het oog verliezen.

Zo ken ik iemand, die naast zijn drukke baan ook nog in het verenigingsleven een steeds grote(re) rol of taak op zijn schouders nam. Er was zelfs een periode, dat naast de drukke dagelijkse werkzaamheden qua nevenwerkzaamheden de persoon in kwestie bij verschillende verenigingen voorzitter – secretaris en zelfs penningmeester was. Het kon toch allemaal, zeur niet zo.

Natuurlijk als men actief is en niet stil thuis zit, bouw je met al die drukke bezigheden een ervaring op die je eigen gaat worden. Ook dan komt het lichaam ‘ soms ‘ in opstand. Dergelijke situaties worden snel gekoppeld aan andere oorzaken dan aan de feitelijke oorsprong.

De broodnodige ontspanning wordt helaas vaak even terzijde gelegd. Verjaardagen en andere ontspanningsaangelegenheden komen even slecht uit. Druk zijn of moet ik bloggen, het druk hebben, is een belangrijk gegeven in deze hectische maatschappij. De vraag die hierbij overeind blijft is, “is deze drukte het waard?” Waarom plakt men zichzelf een etiket op, dat het allemaal kan en dat jij de aangewezen persoon bent, die het moet doen? Natuurlijk speelt ook mee, als iemand binnen een bedrijf of vereniging alles doet en wilt doen, de anderen al snel denken, laat hem of haar maar, dat is voor ons gemakkelijker.

Het is belangrijk om goed bezig te zijn. Stilzitten en helemaal niets doen is geen optie. Denk dat het bezig zijn ook goed is om in de wereld, noem het je directe omgeving, actief te zijn. Wij mensen hebben sociale contacten nodig, maar ondanks deze noodzaak, is enige preventie noodzakelijk.

Dat bedoelde ik nu met: “je moet ook als een accu”. Zo’n bron van energie is ook actief en biedt vele mogelijkheden, maar heeft tevens beperkte mogelijkheden. Met de komst van de e-bikes en niet te vergeten met de promotie van elektrische auto’s kwam bij mij de beperking ervan in beeld.

Diverse tv commercials over elektrische auto’s beloven, dat je met deze bolides wel 500 km kunt rijden. De keerzijde ervan is, dan moet je niet optimaal gebruikmaken van de verlichting, verwarming en verdere opties. Het gebruik daarvan kost namelijk extra energie en dat gaat dan weer ten koste van de mogelijkheden van een accu. Als de accu leeg geraakt, moet deze worden opgeladen. Zou dat bij ons mensen anders zijn?

Vreemd is het dan, dat wij personen denken alles te kunnen en het opladen van de mogelijkheden op de lange baan schuiven. Om door te kunnen met onze e-bike of elektrische wagen dan is opladen een must. Alleen wij mensen, aan het einde van ons kunnen, slaan het ‘opladen’ schijnbaar liever over.

Kijk, dat bedoelde ik nu, Je moet ook leven ” als een accu ”. Wij mogen ons soms ook even opladen en tot rust komen om verder te kunnen.