Soms denk ik wel eens, waarom denken wij eigenlijk? Zou je nu in deze wereld zonder denken kunnen of moet er gedacht worden om te kunnen denken? Wat denkt u, als lezer van deze blog, daar nu van?  Socrates, de Griekse filosoof, zei ooit: “ Denken, is de ziel die met zichzelf praat”. Hoorde ooit eens de uitspraak: “pas op voor jezelf, want je ziel zit erin”.  Het is ook hoe je het wendt of keert, een situatie die aandacht vraagt, want denken over of aan iets, is en blijft een serieuze zaak.

Waar staat denken in feite voor en dan los van het feit, dat, volgens Socrates, “je ziel met zichzelf praat”. Toch durf ik dat een uitspraak te noemen, waar eeuwen geleden is over nagedacht. Het is mij in eerste instantie nog niet duidelijk hoe ik het geheel vorm moet geven, maar toch is het een essentieel onderdeel van ons dagelijks denkwerk.

Ik heb helaas mogen ervaren, dat je grijze massa een grotere invloed op je heeft dan je ooit kunt vermoeden. Gelukkig gaat het nu de goede kant weer op, maar door een plotselinge omstandigheid kan je duidelijk willen denken een optater krijgen. Vreemd eigenlijk, dat je nooit bij je dagelijkse manier van doen en vooral denken stilstaat.

Het is mij nu duidelijk geworden, dat je bovenkamer of zoals sommigen het benoemen, je “grijze massa “ meer invloed op je doen en laten heeft, dan jezelf verwacht. Het is je regelkamer die je dagelijkse functioneren onder haar hoede heeft.

Na mijn voorval, een licht herseninfarct, ga je meer over de mogelijkheid van het denken onder de loep nemen. Zonder ondersteuning van een deskundige probeer ik voor mijzelf het denken en het mogen en kunnen denken even op de rij te zetten. De dikke van Dale zegt over denken: << de gewaarwordingen proberen te ordenen –een oordeel vormen – zich een mening vormen – hardop denken – denken of denken over iets.

Zo’n grijze massa of zoals geblogd, onze bovenkamer, heeft het er maar druk mee. Het is  toch logisch, dat onze maatschappij,  doordat personen ergens over (na)denken zo ingewikkeld in elkaar steekt? Iedereen bekijkt en beredeneert het op zijn of haar manier van denken. Iedereen heeft over bepaalde zaken zo zijn of haar eigen mening of noemen wij dat gedachtegang? Wat maakt het in feite ook uit, er wordt nagedacht.

Kun je  bloggen, dat misschien daarom wij mensen zo interessant zijn, gezien ons doen en laten op basis van onze manier van denken? Langzaam zie ik de teller van het aantal woorden op mijn beeldscherm oplopen en denk ik daarbij aan de reacties die op deze blog binnenkomen.

De tekst zelf heeft niets met een wetenschappelijk iets van doen, maar met een simpele ziel, die volgens Socrates nu “met zichzelf spreekt”. Er wordt  geprobeerd binnen het vaste aantal van 799 woorden een blog weer te geven hoe wij denken. Ben er bijna zeker van, dat ik als blogger de plank mis zal slaan. Het is voor een leek ook niet gemakkelijk om onder woorden te brengen hoe belangrijk is, dat wij mensen denken.

Wij, aardklootbewoners, hebben een mening, waaraan je het (on)begrip kunt koppelen door een opmerking te bloggen, die gaat in de richting van  “daar is over nagedacht, alleen niet lang genoeg”. Het is ook niet gemakkelijk om over het denken een oordeel te vellen. Zonder dat er een oordeel kan worden geveld, heeft men al ergens aan gedacht. Terugdenkend aan de Dikke van Dale, waarbij de betekenis van denken wordt weergegeven: << zich een mening geven >> kunnen wij vaststellen, dat nadenken over een situatie een goede tijdsbesteding mag worden genoemd.

Mijn teller van de blog staat nu op ruim 600 woorden en ik realiseer mij al schrijvend steeds meer: “waar ben ik aan begonnen”, of moet ik  bloggen, dat ik mij dat realiseer. Denk, dat ik meer aan de woorden van Socrates waarde kan hechten, dan dat ik tegen mijzelf praat of misschien wel met mijn ziel. In gedachten schiet mij nu te binnen, dat ik toen ik aan deze blog begon nooit had kunnen bedenken, dat ik nog zo diep op de materie over het denken zou zijn ingegaan.

Ach, wat maakt het in feite ook uit. Elk individu mag denken wat hijzelf denkt te moeten kunnen denken. Eerlijkheidshalve kan ik bloggen, dat ik het heerlijk vind om op deze manier de 799 woorden van de blog op mijn beeldscherm te krijgen. Of het nu moeilijk is om het wederom tot een geheel te brouwen, dat kan ik zo niet direct vaststellen.

Het zal duidelijk zijn, dat de woordenverzameling van deze blog totaal niet door de wetenschap met betrekking onze hersenen zal worden onderbouwd. Zie het gewoon als een tekst van iemand die met zichzelf praatte. Ach, zo lang je denkt, ben je soms nuttig.