Klopt inderdaad. Vroeger hadden wij de tijd en die tijd wordt nu bepaald door een agenda. Waar komt het nu door, dat er regelmatig wordt geklaagd, dat onze oh….. zo kostbare tijd zo snel gaat? In feite is het tegenstrijdig, want de vraag die eraan gekoppeld kan worden luidt: “waarom laten wij ons allemaal zo opjutten?” Ik blijf het onvoorstelbaar vinden, dat iedereen vindt, dat de tijd steeds sneller gaat. Hoe zo steeds sneller? Uit ervaring weet ik, dat een dag gewoon 24 uur telt en dat schijnt al jaren, ja zelfs eeuwen zo te zijn.

Waar staat tijd nu feitelijk voor? Denk niet, dat je voor het begrip tijd een duidelijke handleiding kunt plaatsen, laat staan een definitie kunt geven. Het begrip tijd, dat steeds meer ons leven schijnt te bepalen, kun je verdelen over twee items. Zo noemen wij de duur dat een activiteit actief is een tijdspanne. Daarnaast kennen wij het begrip tijd als aanduiding van de invulling van onze dag in de vorm van seconden, minuten en uren.

Hoe je het verder wendt of keert tijd kan nooit los worden gezien van onze dagelijkse activiteiten. Regelmatig vraag ik mij af hoe de mensheid vroeger met tijd om ging, want toen was er toch geen dagelijkse druk om iets binnen een bepaalde tijd iets te moeten doen.  Die druk zal er vanzelfsprekend wel zijn geweest, maar door de tijd, kijk daar heb je dat woord weer, was er geen pressie.

Aan de overkapping van mijn werkkamer hangen voersilo’s voor vogels. Ik probeer, als ik de gevleugelde gasten van mijn bird- and breakfast zie, mijn jaloezie onder controle te houden. Het lijkt mij vreemd, dat zo’n vogeltje van het ‘merk’ mussen, groenling, roodborst, een tijdsdruk in gedachten heeft. Ik veronderstel, dat zo’n vogeltje als drive heeft om de dag goed gevoerd door te willen komen en verder, ja zeg het maar. Het lijkt mij heerlijk om totaal geen tijdsdruk te kennen. Hun wereld is natuurlijk een wereld die wij niet kennen, maar misschien is het ook andersom zo.

Wie weet hoe de dieren, in dit geval de genoemde vogelsoorten, naar ons mensen kijken? Misschien zijn ze wel erg verbaasd over ons hectisch- en vooral jachtige leven. Moet je dat dan als vreemd ervaren? Als wij natuurlijke personen, zoals dat zo mooi wordt genoemd, eens een dag niets te doen hebben en stil op een stoel zitten en geen activiteiten hebben, komt al snel de vraag: “alles goed? Heb je verder niets te doen?”

Dat bedoel ik nu. Wij mensen worden in feite gedwongen om bezig te zijn. Daarnaast heb ik steeds meer het idee, dat van ons wordt verwacht, dat het dagelijkse tempo met betrekking tot de activiteiten wordt opgevoerd. Ben duidelijk van mening, als de druk van onze maatschappij in dit tempo voortgaat, het niet als prettig mag worden ervaren.

Het is daarom ook belangrijk een pas op de plaatst te maken en meer tijd vrij te maken voor onszelf maar ook voor onze naasten. De slogan: ‘verander de wereld, begin bij jezelf’ is niet zo maar uit de lucht komen vallen. Denk als wij duidelijk de tijd voor onszelf nemen, het slechts een strohalm is die zo kan afbreken.

• Het is daarom belangrijk je dagelijkse leven een route te geven van vaste punten. Vast tijdstip naar bed en opstaan.
• Probeer altijd datgene waar je mee bezig bent, af te maken. Dit voorkomt dat je de volgende dag terug moet vallen naar iets dat nog afgemaakt moet worden
• Probeer je steeds goed voor te bereiden op de volgende dag. Plan voor de nieuwe dag de nog uit te voeren activiteiten te koppelen aan de mogelijkheden.
• Het is niet anders, je ontkom er niet aan, maar probeer reminders in je agenda te plaatsen, zodat je niets vergeet.

De geblogde aandachtspunten lijken tegenstrijdig, want je kunt het ervaren als een druk, want het moet weer worden afgewerkt en dat kost tijd. Zo is de blogtekst niet bedoeld. Elk mens heeft het recht om voor zichzelf op te komen. Dat opkomen voor jezelf is iets anders dan de druk van derden die je leven proberen in te vullen. Door te luisteren naar derden of mee te carpoolen met de druk van de wereld bereik je niets en het kost je tijd.

Belangrijk is het om weer tijd te creëren, zodat het overzicht in je doen en laten terugkeert. Daarnaast heb je dan weer tijd ja zelfs meer tijd voor jezelf. Het is natuurlijk minder prettig je aan te moeten sluiten bij het leger van de burn-out bezitters. Iedereen met een burn-out komt met verloop van tijd tot de conclusie, dat men te weinig tijd voor zichzelf heeft genomen.

Ik vraag mij wel eens af: “zou Vadertje Tijd, je weet wel, die man met die zeis, toch een motormaaier hebben gekocht?”