Iedereen zou de kopregel toejuichen, wanneer het banksaldo steeds hoger wordt, ondanks, dat je geld opneemt of betaalt. Na elke transactie, die via je rekening verloopt, is het saldo gestegen met het bedrag van de transactie. Je betaalt bijvoorbeeld via je bankrekening € 78,50 en na het afsluiten van de transactie is het saldo met hetzelfde bedrag verhoogd.

Bovenstaande tekst is helaas bij veel rekeninghouders een bekend verschijnsel. Niemand hoeft bang te zijn, dat er iets mis is met de rekening of dat er een foutief nummer is gebruikt. De oorzaak ligt ergens anders. Bij een saldo, dat aangeeft dat je rood staat bij de bank, krijg je als je geld opneemt of betaalt via een transactie het opgenomen of betaalbaar  bedrag boven op je tekort. – + – = +.Een mutatie van  – € 78,50 + – € 78,50 = wordt – € 157,00

Voor alle duidelijkheid, hoe mooi de tekst, los van de kleur rood, ook mag worden gelezen, is het geen gezonde financiële situatie. Toch zal deze weergave van feiten bij velen echter realiteit zijn. Daarnaast kijken veel mensen niet wat er nog op de rekening staat en wat je te kort komt of zelfs in sommige gevallen overhoudt als reserve. Bij velen is het kasboekje van de huishouding niet op orde.

Veel natuurlijke personen, met andere woorden, geen bedrijven of andere rechtspersonen, zijn verplicht dagelijks handvaardigheden uit te voeren door elk dubbeltje, toen men nog geen euro’s had, om te draaien. Dag in en dag uit te worden geconfronteerd met dergelijke financiële (wan)toestanden is niet leuk. Het vreemde daarvan is, dat men er als schuldenaar  eraan gaat wennen. Ik heb mogen ervaren, dat personen met schulden na lange tijd steeds onverschilliger in het leven staan en ook nog goed kunnen slapen. Als de schuldenlast niet per direct is op te lossen, je spreekt dan van problematische schulden, dan kun je toch niet wakker blijven, want elk mens heeft slaap nodig.

Toch is in veel situaties de feitelijke schuld bij de schuldenaar zelf te vinden. Men zegt wel eens, dat ‘geld moet rollen, want anders moest je het kantelen’ kan worden gezien als één van de oorzaken van de schuldenlast. Daaraan durf ik te koppelen, dat velen geen enkel inzicht of overzicht hebben van het financiële plaatje. Bijna, maar de werkelijkheid is anders, kan ik mij een dergelijke leefwijze niet voorstellen. Je bent toch verantwoordelijk voor je inkomsten en uitgaven? 

Ondanks dat men suggereert, dat het beter gaat in ons kikkerlandje met de economie bespeur ik nog bijna dagelijks schrijnende financiële situaties. Om dan, als schuldenaar, te proberen het overzicht te krijgen, wordt er aangeklopt bij een schuldhulpverlener. Waar velen verwachten, dat met het inroepen van een schulphulpverlener de druk en de stress zal afnemen en dat men na enige tijd schuldenvrij zal zijn, zijn in veel gevallen de kaarten anders geschut.

Ik durf met klem te beweren, zelfs niet te suggereren, dat het met de schuldhulpverlening in ons land qua controle slecht tot zeer slecht is gesteld. Zo is er summier controle op de werkzaamheden van een bewindvoerder op het terrein van de beschermingsbewindvoering. Op jaarbasis dient de bewindvoerder de financiële stukken aan te leveren en als het bij de Rechtbank is ontvangen, wordt het richting de bewindvoerder afgedaan met slechts de tekst: “gezien en gelezen”.

Je zou voorzichtig kunnen stellen, dat de wereld van een bewindvoerder als vogelvrij mag worden gezien. Binnen de branche, die incasso heet, wordt steen en been geklaagd over de werkwijze van sommige bewindvoerders. Het komt, bijna gelukkig, steeds vaker voor, dat een bewindvoerder zich moet verantwoorden voor de door hem of haar uitgevoerde werkzaamheden. Los daarvan maken veel bewindvoerders er een puinhoop van, waarbij de persoon, waarover het bewind wordt gevoerd, steeds meer in de stress geraakt.

Het grote manco binnen de schuldhulpverlening is het gegeven, dat een bewindvoerder of een budgetcoach, stadsbank of andere instelling de werkzaamheden voor de schuldenaar uitvoert, maar niet samen met de schuldenaar. Door het namens de schuldenaar te doen, die in feite overal wordt buitengesloten, leert deze niets over zijn of haar financiële situatie. Veel beter is het om, uitzonderingen bevestigen de regel nu ook weer, om samen met de schuldenaar te werken aan het op de rails zetten van de financiën. Door de huidige manier van werken van een bewindvoerder of andere hulpverlener ontstaat er een steeds grotere afstand tussen beide partijen.

Los van alle bovenstaande informatie is het belangrijk te blijven realiseren, dat elk persoon zelf verantwoordelijk is voor zijn of haar financiën. Hoe droevig en uitzichtloos de situatie ook mag zijn. Veel mensen hebben teveel schulden. Ik vraag mij wel eens af of zo aan het einde van het jaar of men dan vuurwerk koopt van de rente op de schulden. (sorry)