Als anders dan ook gewoon is
Zijn wij dan zo verankert geraakt in onze lifestyle, dat wij denken het allemaal goed te doen? Dat wij verder geen oog hebben voor jeugdigen die door een handicap of chronische ziekte door de goegemeente als minder worden gezien? Hoe moeilijk kunnen wij het onszelf, maar tegelijk ook anderen, maken door ons sceptisch op te stellen tegen alles wat anders is, dan wij gewend zijn? Is het dan zo moeilijk om personen te ontmoeten, die er niet om hebben gevraagd,…