Heeft iets geloven nu altijd het Geloof, als religie, als basis? Bijna durf ik te bloggen, dat geloven in welk item dan ook, niet altijd verbonden mag en moet worden gezien als het geloven in het kader van een godsdienst. Als iemand mij vertelt, dat er aan het einde van de regenboog een pot met goud staat, dan geloof ik dat niet.

Daarom heeft geloven van of geloven in duidelijk een binding met je eigen inzicht hoe jij tegen zaken aankijkt. Toch vind ik het jammer, dat geloven vaak een onjuist etiket krijgt opgeplakt. Doorslaan in het geloven van of in iets veroorzaakt alleen maar onbegrip. Een goede oud kennis van mij, een bekend journalist uit Twente, had als standpunt: “ bij mij thuis wordt er niet gesproken over het geloof als basis van een religie of politiek “. Je kunt bloggen, hij geloofde in die wijsheid.

Geloven is een woord, veronderstel ik, dat vraagtekens oproept en waaraan direct geen 100 % waarheid aan verbonden kan worden. Op grond daarvan durf ik het woord vertrouwen en zelfs wantrouwen niet los te zien van het onbegrip vertrouwen. Zelfs die bekende woordencollectie, die ik altijd raadpleeg, heeft voor het woord geloven meerdere betekenissen.

Daarom is het belangrijk het woord geloven of het het woord geloof niet per direct te willen koppelen aan een religie of welke gedachtestroom dan ook. Geloven, schrijft de instantie achter de woordenverzameling, wil zeggen: <> het vertrouwen in de waarheid van iets <> geloof hechten aan iets <> of het geloven gewoon in het algemeen.

Het is en het blijft gevaarlijk de woorden te geloven, die iemand vertelt. Geloven kan daarom zonder enige moete worden gekoppeld aan je eigen vertrouwen of hetgeen je is verteld op waarheid berust.

Bovenstaande tekst klinkt als adacadabra, maar is in grote lijnen op waarheid berust. Ook u zal niet alles geloven wat u via de media en andere kanalen wordt kenbaar gemaakt. Het is daarom belangrijk, ja zelfs essentieel om hetgeen, dat u wordt verteld te safen op onwaarheden.

Onze maatschappij, hectisch of niet, is doorspekt met stromingen die verhalen doen ontstaan, waarbij u en zelfs ik vraagtekens durf te plaatsen. Zo heeft de politieke religie, dat is gevestigd op een hofje in den Haag, zo vaak beloftes gedaan en uitspraken in de wereld geslingerd, waarbij het voorhoofd diepe rimpels achter laat. Niemand, of moet ik bloggen steeds minder personen, hechten waarde aan dergelijke verhalen en beloftes.

In zo’n situatie past 150 % de kopregel van deze blog: “ moet je dan alles geloven ”. Dat bedoel ik nu met het alert blijven over situaties die je pas doorkruisen. Voor je het weet, als je even niet alert bent, ga je een tekst of artikel of geef het een woord, geloven.

Weest blij, dat je een eigen mening hebt die al die verhalen, beloftes en ga zo maar door filtert, voordat u ze voor waar aanneemt. Dat filteren zie ik als een survivalachtig gebeuren, waarin alles in het werk wordt gesteld om te overleven in al die bagger die dagelijks over ons heen wordt gegooid.

Gelukkig hebben wij, als levende wezens, ons eigen afweer systeem, dat ons behoedt voor ongewenste ellende. Duik eens in de media of leest een krant of zelfs een blog waarin zaken staan die u hopelijk niet persoonlijk raken. Daarom is mens zijn een unieke lifestyle.

De ervaring heeft inmiddels aangetoond, dat wij mensen allen een verschillende mening hebben. Ook dat is echter zijdelings beneden de waarheid. Als wij mensen ons gesteund voelen door ondersteunende gedachten, dat ontstaat er een soort eh….verklontering. In principe heeft elk mens een eigen mening. Zie verklontering als groepsvorming.

Het bewijs daarvan is het volgende. Stel je staat op een podium voor een volle zaal. Je kiest uit die zaal vijf personen en die laat de aangewezen personen een sprookje vertellen. Geen van die uitverkoren personen zal hun verhaal qua tekst enz gelijk zijn met die ander. In grote lijnen zal er een overeenkomst zijn, maar de tekst zal qua feitelijke inhoud afwijken. Elk mens denkt in principe anders dan een ander, maar er zijn overeenkomsten.

Dat bedoel ik nu met het gegeven, dat wij mensen niet gelijk denken en een gelijke mening erop na houden. In dat kader heeft het woord geloven een belangrijke plaats ingenomen. Die menselijke achterdocht, dat wordt aangevoerd door het onbewuste gedrag van wel of niet geloven mag worden gezien als een menselijke drive.

De stelregel binnen de journalistiek is: twijfelen met een ruggengraad. Ook in die branche wordt niet alles geloofd wat kenbaar wordt gemaakt. Geloven en twijfelen hebben duidelijke raakvlakken en missen in de basis een zekerheid. Kijk en dan ontstaat de situatie waarbij je de vraag kunt stellen moet ik dit geloven of twijfel ik nog.

Belangrijk is, dat je mag geloven in je eigen vertrouwen. Een ding is zeker, dat alles onzeker is.