Het woord vertrouwen begint in mijn ogen in kracht te verliezen. Toch zou dit woord, dat als basis een kern herbergt, tot in lengte van dagen het vertrouwen van iedereen moeten hebben. Wat is dan vertrouwen en waar staat dat woord voor? Ik heb een duidelijke verklaring gezocht en dit resulteerde over het woord vertrouwen:   << geloof in iemands goede trouw en eerlijkheid >>. Je mag dan bloggen een soort garantie, dat het goed zit in algemene zin. Alleen een  garantie kent weer garantie-bepalingen. Stel nu, dat vertrouwen een garantie kenmerk zou hebben, dan spreek je toch over wantrouwen? Vertrouwen moet  garant staan voor vertrouwen.

Toch durf ik ervan uit te gaan, dat elk mens vanuit de basis te vertrouwen is. Als er met het vertrouwen wordt gemanipuleerd, heeft dat een andere grondslag dan die van het woord vertrouwen. Je zou kunnen zeggen een alternatief om via omwegen het voor ogen gestelde doel te willen bereiken. Men wil dan koste wat het kost zijn of haar zin doordrijven.

Vertrouwen heeft ook raakvlakken met het geven van een belofte. Een bekende uitspraak in het Latijn is: Meum Dictum Pactum, dat staat voor Mijn Woord is Mijn Garantie. Met andere woorden kun je dan bloggen: ik doe wat ik zeg? Toen ik nog bij Gak/UWV werkte, reed op donderdag 10 februari 2005 een verzekerde met zijn Mercedes Vito het kantoorpand in Hengelo naar binnen. De dag ervoor had de man aangegeven, “als  jullie de toezegging niet nakomen, parkeer ik morgen mijn busje in de hal van het kantoor”. Inderdaad rolde het busje de volgende dag om 09.00 uur via de draaideur de hal binnen. Mag je in zo’n situatie dan spreken van het vertrouwen hebben in een afspraak? De radeloze verzekerde kwam toch zijn toezegging na. Je kunt zeggen: “hij was op zijn toezegging te vertrouwen”. Weet zeker, dat de basis van deze actie dichterbij wantrouwen lag. Het niet nakomen van een toezegging, die het vertrouwen van de man in de wetgeving heeft geschaad.

Ergens kon ik begrip opbrengen voor deze actie, hoewel ik er niet achterstond. Het schaden van het vertrouwen kan grote gevolgen hebben. Daarom is het geven van vertrouwen in feite een voorwaarde die niet geschonden mag worden.

Bijna dagelijks worden wij in deze hectische wereld, zoals ik altijd blog, geconfronteerd met het schenden van het vertrouwen. Zelf de uitspraak: “ik vertrouwde hem op zijn blauwe ogen”, mag niet als een garantie worden gezien. De ogen van een mens worden soms figuurlijk gezien als de weerspiegeling van iemands ziel. Je moet het maar durven te bloggen. Ook hier kun je stellen, dat het geheel duidelijk naast de waarheid ligt.

Velen zullen personen hebben mogen ontmoeten, waarbij bij de eerste ontmoeting een weergave zichtbaar werd in de trant van: “uitkijken, die man of vrouw is niet te vertrouwen”. Dat je in eerste instantie toch de persoon die je hebt ontmoet vertrouwt en niet direct doorhebt, daarvan is de confrontatie op een later tijdstip een hard gelach. Zo heb ik eens een “man” en een “vrouw” ontmoet,  waarvan ik in eerste instantie veel mee op had, maar later de ware aard van hen heb mogen ontmoeten. Niet leuk allemaal, maar als je het ziet als een leermoment, dan kun je het een plaats geven. Gelukkig hebben meerderen uit mijn kringetje mijn ervaring gedeeld en gedeelde smart is halve smart. Daarom is het niet tactisch om te bloggen, dat ik het vertrouwen in de medemens heb verloren. Het vertrouwen in de medemens heeft hieronder zeker niet geleden. Wel word je juist door zo’n voorval sceptischer met het bepalen van met wie je wel en met wie je niet in zee wilt gaan. Ik heb ervan geleerd en dat is ook weer meegenomen. Verder, het zal mij ook “een zorg” zijn, “ik heb onderdak”

Vertrouwen gunnen en het niet krijgen doet pijn. Wie het vage gedoe ziet binnen onze vaderlandse politiek, komt bedrogen uit. Waar de één liegt en bedriegt en de ander zich niets meer herinnert, en dan? Waren dit de kopstukken die ons een betere toekomst hebben beloofd? Het vertrouwen is totaal zoek.

Vertrouwen is een suggestief begrip geworden, dat in deze wereld steeds vaker ter discussie wordt gesteld. Los van het politieke circus, maar ook familiair”, blijft het woord vertrouwen een heikel punt van aandacht. Denk ook, als de intentie er is om niemand te willen bedonderen dan ben je al op de goede weg. Veel acties die worden gezien als het niet nakomen van toezeggingen hebben niets met vertrouwen te maken.  Belangrijk blijft het om het doen en laten van anderen, maar ook van jezelf te kunnen afdichten als rechtvaardig. Je moet vertrouwen hebben in je eigen doen en denken, dat jij het goed doet. Vertrouw erop dan gaat het goed.