Het verleden kan niet zonder de toekomst, of moet ik bloggen, geen toekomst zonder verleden. Het maakt in feite ook niets uit hoe je het omschrijft. Beide elementen kunnen niet zonder elkaar. Bijna kun je stellen, dat wij vaker aan onze toekomst moeten denken, dan aan het verleden. De toekomst is per slot van rekening de periode waarin je de rest van je leven, na vandaag, in doorbrengt.

Is het gevaarlijk te schrijven, dat je toekomst wordt gevormd door je verleden? Het verleden, zo hoorde ik enige tijd geleden, is de basis, de bouwsteen voor je toekomst. Je mag dan bloggen, dat de bouwstenen uit het verleden, die nu nog historie kunnen worden genoemd, van de een op de andere dag, en meestal om 00.00 uur ’s avonds plotseling een element van je toekomst zijn geworden. Dat element wordt, als de dag weer actief op de kalender meedraait, weer heden genoemd. Hoe onlogisch zit ons leven in elkaar. Het kan nog erger. Wat je gisteren morgen noemde, noem je morgen alweer gisteren. Het mooie van het geheel is, niemand staat erbij stil en leeft gewoon in zijn of haar eigen ritme.

Nogmaals zonder dat wij er bij stilstaan, heeft ons leven twee zekerheden. Je wordt geboren en je brengt het er aan het einde van je leven het er niet levend vanaf. En waarom zou dat ook moeten? Denk, dat je dan op de regel van het leven een uitzondering bent en onze maatschappij kan uitzonderingen nu eenmaal moeilijk een plaats geven. Met andere woorden, je mag je gelukkig prijzen, dat ook jij aan het einde van je leven geen uitzondering wordt of bent.

Is de toekomst of de tijd die voor je ligt belangrijker dan het heden of misschien het verleden? In feite leeft niemand in de toekomst. Oké je kunt plannen maken die je nu nog niet door omstandigheden kunt realiseren, maar alles wat je doet en uitvoert, gebeurt in het heden. Daarom heeft omkijken naar het verleden bijna geen functie. Mijn wijlen schoonvader deelde altijd mee, dat je in een achteruitkijkspiegel vooruit kunt kijken. De vraag blijft of je dan daadwerkelijk terugblikt in je verleden? Bijna durf ik daarbij de domeinnaam van deze blogsite te noemen.

Toch blijft het moeilijk om naar de toekomst te kijken en dat kijken of mijmeren los te durven zien van het verleden. Het verleden van je mag worden gezien als de vorming van de persoon die je nu bent. Het is een kostbaar bezit en je staat er niet dagelijks bij stil. Ook die status kent weer twee belangrijke elementen die ervoor hebben gezorgd, nogmaals wie jij nu bent. Die twee belangrijke elementen heten negatieve- en positieve ervaringen. Fouten en onjuist genomen beslissingen hebben je de huidige menselijke houding gegeven. Niets mis mee, want fouten maken is een belangrijk onderdeel van het leven

Het zijn spontane leermomenten, die je doen beseffen, en veelal achteraf, dat de manier van handelen niet de juiste was. Soms is het raadzaam om de gemaakte fouten niet te vergeten, maar deze te zien als een reminder, dat het zo niet moest.

Weet je, het leven heeft geen handleiding zoals bij voorwerpen. Vast staat, als er wel een handleiding zou zijn geweest, lees je die niet an. Handleidingen worden niet of veel later gelezen.  De handleiding van het leven noem je anders. De juiste benaming voor een dergelijke handleiding noem je ervaring.

Zelfs de oude- en vertrouwde ondersteuning, laat mij hierbij in de steek, wanneer ik ervaar, hé bekend woord,  dat hij de omschrijving van het begrip ervaren vertaalt als: ‘dat wat men heeft ervaren’. Gelukkig heb ik toch nog een ander doosje waaruit ik kan putten.  Lao-Tse, een chinees filosoof, gaf voor het woord ervaring de volgende definitie: << Ervaring is als een lantaarn die op de rug wordt gedragen: hij belicht alleen de afgelegde weg >>.

Bovenstaande figuurlijke weergave herbergt de definitie van het woord ervaring. Wie het goed leest, ziet in de bewoording, “de afgelegde weg” het verleden. Het figuurlijke licht uit het verleden neem je mee naar de toekomst. Met andere woorden morgen.

Als je het goed bekijkt, bestaat er helemaal geen morgen. Terwijl ik dit blog schiet het mij te binnen, dat morgen steeds morgen is en niet te vangen is in een tijdvakje. Mag je bloggen, dat je morgen, morgen heden noemt,  niet nu natuurlijk, maar morgen. Hoe vreemd zit de dagelijkse werkelijkheid  in elkaar en hoe verbazingwekkend gaan wij ermee om, alsof het de normaalste gang van de wereld is. Nu begrijp ik ook, waarom het voormalig café Stockman in ons dorp boven de bar het bordje had hangen: “Morgen gratis bier”. “Aardige“ tekst, waarin je ongevraagd heen en weer wordt geslingerd. Mijn insteek is koester het verleden, de toekomst dan komt wel. Morgen