Toch moet je als Nederlander in feite trots zijn, dat je wordt voorgehouden, dat elk mens recht heeft op privacy. Vroeger noemde je dat anders en sprak er niemand over privacy, maar bepaalde jezelf wat je met je privacy bedoelde. Nu de tijden van vroeger en heden te ver uit elkaar liggen, is het allemaal anders geregeld. Nee met de digitale snelweg, het online gebeuren, zijn de gegevens van iedereen niet direct op papier zichtbaar en dat is veiliger, denkt men.

Waar praten wij over als wij het over privacy hebben. Mijn steun- en toeverlaat die oude, maar vertrouwde Dikke van Dale zegt over het woord privacy: < de mogelijkheid om in eigen omgeving helemaal zichzelf te zijn > < iemands privacy schenden zich ongevraagd met zijn privéleven bemoeien >. Als ik deze tekst en uitleg dan even op mij laat inwerken, heb ik het vermoeden, dat zelfs die Dikke van Dale de plank misslaat. Privacy, los van het schenden ervan, zijn de mutaties die behoren bij een persoon. Als de vertaler van het woord privacy al een definitie geeft, waarin schenden en het beheer van de mutaties samen worden gevoegd, dan is er veel mis.

Ik herinner mij, toen ik nog eigenaar was van incassobureau Ahon Enschede, dat ik ergens in een klein dorp in Noord Twente aanbelde. Als tijdstip noteer ik ergens tussen 10 en 11 uur ’s morgens. Het gezicht van een vriendelijke mevrouw verstarde toen zij mij voor de deur zag staan met mijn incassomap onder de arm. Voordat ik één woord kon zeggen, nodigde zij mij uit om binnen te komen, want, liet zij erop volgen “iedereen in de buurt ziet je en dat is niet goed voor ons imago”. Enigszins overrompeld volgde ik de mevrouw en zij leidde mij naar de gezellig ingerichte woonkamer. In de woonkamer zaten haar echtgenoot en nog twee vrouwen. Zij stelde haar man aan mij voor en bij de vrouwen zei ze: “dit is de buurvrouw van hier tegenover en deze mevrouw woont hier naast”. Met een ‘kom maar binnen, want iedereen in de buurt ziet je”, kon ik melding maken met betrekking van mijn komst. Wat is privacy. Terug in de auto en nu nog jaren later, kan ik lachen om deze situatie.

Hoe veilig zijn in feite de gegevens van u en mij gewaarborgd? De gegevens van velen van ons zijn opgeslagen in honderden, u leest het goed, computerbestanden. Los van het gegeven, of wij daar voorstander van zijn, je hebt het maar te accepteren.

De persoonsgegevens van een gemiddelde burger staan in een bestanden voor: bijvoorbeeld bij de gemeente, belastingdienst, huisarts, bibliotheek, supermarkt, sportvereniging en werkgever. Heel veel mensen doen mee aan spaaracties, enquêtes of hebben een klantenkaart. Dit is geen enkel probleem wanneer deze organisaties goed met de gegevens omgaan, maar de gegevens zouden ook (ongewenst) kunnen worden verspreid aan derden.

De Privacywet, die op 25 mei 2018 het daglicht zag, is van toepassing op alle vormen van het verwerken van persoonsgegevens, ongeacht of die verwerking nu op papier of in computerbestanden gebeurt. Verwerken is een heel ruim begrip: het omvat het gehele proces van verkrijgen, combineren, bewerken, opslaan, doorgeven tot vernietigen van gegevens. De Privacywetgeving is niet van toepassing op gegevensverwerking voor persoonlijk of huiselijk gebruik en slechts beperkt van toepassing op bijvoorbeeld journalistiek gebruik van persoonsgegeven.

Maar stel nu dat het fout zou kunnen gaan. Wij zijn Nederlander en houden een slag om de arm. Nee stel, dat het fout gaat en dan? Welke voorzorgmaatregelen moet je dan toepassen om misbruik van je gegevens tegen te gaan?

Ik heb wel eens de proef op de som genomen en gebeld met de Autoriteit Persoonsgegevens om navraag te doen met betrekking tot preventieve maartregelen. Alsof je tegen een robot sprak, kreeg je het antwoord: “u moet passende maatregelen nemen om te voorkomen, dat uw gegevens worden gelekt”. Op mijn vraag “wat zijn dan passende maatregelen”, krijg je het antwoord: “ ja dat kan per geval verschillen “.

Met andere woorden: “zoek het maar uit”. Er is een wetgeving die de gegevens van ons burgers beschermd, maar het is niet duidelijk op welke manier de voorzorgmaatregel het best kunnen worden toegepast.

“Dweilen met de kraan open”, is het eerste, dat bij mij opkomt. Het past ook wel bij ons Nederlanders. Als burger vechten voor je bescherming van je privacy gegevens en op je eigen Facebook en Instagram account alles plaatsen, zodat iedereen weet wat je doet en wie je bent.

Zelfs binnen onze regering probeert men privacy hoog in het vaandel te houden. Zo is er zelfs een minister die verantwoordelijk is voor onze landelijke sectie Stiekem, de AIVD.  Nee zij lekt geen geheimen. Zij toont gewoon open en bloot de geheimen aan een fotograaf op het Binnenhof. Wel transparant eigenlijk.