Het is niet anders, maar geld dient te worden gezien als een artikel. Gekoppeld aan die gedachte, mag je bloggen, dat je voor elk artikel moet betalen. Daarom mag het vanzelfsprekend worden gevonden, dat je voor geld zelf ook betaalt. De kosten van het geld noemt men rente. De opmerking, dat geld moet rollen, want als het vierkant was, moest je het kantelen, is leuk voor een verjaardagfeestje zo na de tweede kop koffie als het tijd wordt voor grote verhalen. In feite is geld gewoon een wettelijk ruilmiddel. Kort door de bocht genomen geld is een vreemd artikel. Een duidelijke handleiding om met geld om te kunnen gaan is voor velen niet haalbaar.

Mahatma Gandhi, een Indiaas politicus (1869 – 1948) zei ooit: “je hoeft geen geld te bezitten om waardig te zijn”. Als je die uitspraak verder bekijkt of er over nadenkt, dan lopen er op onze aardkloot te veel personen rond, die er een andere mening op nahouden. Veel van die personages, zijn van mening, dat je met veel geld, je waardigheid kunt en zelfs moet tonen. Het rendement dat zij voor ogen hebben heet imago. Helaas hun mening dient gerespecteerd te worden, ook al zal hun standpunt niet veranderen.

Het blijft vreemd, dat geld een artikel of een onderwerp is, dat zich doorlopend kan verheugen in (on)voldoende belangstelling. Ook bij geld draait het hoe je ermee omgaat en nog belangrijker, wat je aan het einde van de streep overhoudt. In de tijd van de monniken was ooit één van die kloosterlingen zo clever om een systeem te ontwerpen, waarbij het mogelijk was om je eigen geldstroom in boeken bij te houden. Eeuwen later is dit systeem nog bekend, al is de benaming boekhouding inmiddels vervangen door het veelzijdige woord administratie.

Het is nuttig om ook als particulier je eigen geldstroom of financiën bij te houden. Zo dacht ik er ook over, toen ik in 1979 trouwde. Mijn eerste stap op dit gebied was het kopen van een kasboekje. Als boekhouder wil je weten wat de uitgaven zijn. De volgende anekdote is nu al ruim 45 jaar bij ons een punt van discussie. Ik kan er nog steeds smakelijk om lachen en mijn echtgenote vindt na al die jaren, dat zij gewoon het gelijk aan haar kant heeft.

Het saldo van het kasboek bedroeg in 1979 fl. 150,00. Toen er in de loop van de week aan uitgaven een bedrag ad fl. 100,00 was gedaan en ik toevallig het kasboek even in keek, miste ik, als boekhoudkundig, de tegenboeking van fl. 100,00, waardoor het saldo van fl.50,00 zou ontstaan. Dat saldo stond er inderdaad, maar toen ik haar vroeg hoe is dat saldo zonder tegenboeking ontstaan, kreeg ik als antwoord, “ik heb van de 1 een f gemaakt”. Verbazing alom. Alle boekhoudkundige regels werden overtreden en nog steeds kan ik genieten van haar opmerking door op deze manier met een boekhouding om te gaan. Ik ben het met haar eens, dat een boekhouding bijhouden omslachtiger is dan de werkwijze van mijn vrouw. Of zij het gelijk daarbij aan haar kant heeft, betwijfel ik.

Belangrijk blijft het, dat geld niet wordt gezien als een middel dat (on)mogelijkheden biedt. Kopen van geld kost geld. Er zijn zelfs van die personen die beweren nooit geld te KOPEN, maar het slechts te LENEN. Kijk, dat bedoel ik nu, het lenen van dat geld kost dat dan niets? Het bedrag, dat je betaalt om geld te lenen of te kopen noemt men rente. Soms gaat het eventjes lenen van geld iets te gemakkelijk. Daarom ben ik voorstander van duidelijke informatie wat wel en wat niet kan.

Aanbiedingen op dat financiële terrein kunnen erg aantrekkelijk lijken, maar de keerzijde ervan kan een bittere nasmaak veroorzaken. Het blijft de vraag: “hoe ga je met je eigen financiën om? Als voormalig budgetcoach en eigenaar van een incassobureau heb ik velen met schulden meegemaakt. Het blijft onvoorstelbaar welke mogelijkheden men aanwendt om de schuldenlast te beheren.

Zo belde mij ooit eens iemand, die advies wenste omtrent zijn schulden. De persoon in kwestie was eigenaar van een schuldenlast richting € 20.000 en vroeg hoe hij dit juk op zijn schouders kon verlichten. Het bedrag van de schulden kon worden verdeeld over diverse schuldeisers. Tijdens het gesprek schoot de schuldenaar de oplossing te binnen. “Weet je wat ik doe”, stelde hij lachend voor, “ik neem een lening van € 25.000 en los daarvan € 20.000 af aan de schuldeisers en van het restant ga ik heerlijk op vakantie”

Ik was alom in verbazing. Als je € 20.000 schuld hebt, zal een nieuwe lening of aankoop van € 25.000 logischerwijs niet mogelijk zijn. Blijft de vraag hoe de persoon in kwestie tegen het begrip geld aankijkt. Pecunia non olet – geld stinkt niet .