Het heeft ook wel iets om naar een concert te gaan waar hoofdzakelijk muziek wordt gespeeld van bekende componisten als; Mozart, Strauss, Bach, Vivaldi enz.  Als je het geheel relativeert, dan zal het orkest, dat deze unieke muziek ten gehore brengt, gewoon kunnen worden vergeleken met een of andere cover band, niets meer en niet minder. Natuurlijk zal de intro van deze blog bij diverse personen in het verkeerde keelgat schieten, maar mijn veronderstelling van het begrip coverband is terecht.

Een coverband is een muziekgroep, dat bestaat uit een aantal artiesten / muzikanten die nummers ten gehore brengt, die door anderen zijn geschreven. Het klinkt minderwaardig, maar zo bedoel ik het  zeker niet.

Componisten van weleer, als Mozart, Bach, Beethoven, Vivaldi, Strauss enz staan garant voor klassieke muziek, maar de muziek wordt door een ander gespeeld, als het Residentieorkest of een andere samenstelling van muzikanten. Ondanks, dat een ander ( lees orkest ) de muziek ten gehore brengt van genoemde componisten, kent de aanhang  van klassieke muziek veel bijval. Laten wij eerlijk zijn het heeft ook wel iets.

Waar komt het gevoel of zelfs de sfeer vandaan, als ik het zo mag bloggen, dat klassieke muziek in de ogen van de deskundigen wordt weergegeven als het summum van cultuur en andere belangrijke zaken? Begrijp mij goed, ik ben zeker geen tegenstander van klassieke muziek, maar om dan minderwaardig naar het lichtere genre te gaan kijken, stuit mij tegen de borst.

Toen ik  in een discussie zat over muziek en hoe ik er tegenaan moest kijken, verbaasde het mij,  dat mijn gesprekspartner de opmerking plaatste “maar in feite is zo’n orkest, dat klassieke muziek ten gehore brengt, niets anders dan een coverband”. Ik schoot  in de lach, wat een opmerking.  Ondanks dat mijn blogsite jemoethetzien heet, had ik de geplaatste opmerking nog nooit zo bekeken. Je hebt dagelijks de mogelijkheid om diverse dingen die  onderdeel van ons leven zijn, op een andere- en nuchtere manier te bekijken.

Zoals ik al blogde, zal deze stelling of quote zoals dat tegenwoordig ook wordt omschreven, de muziekliefhebber tegen de borst stuiten. Hij/zij zal het als een minderwaardige vermelding ervaren, terwijl het 100 % de waarheid is.  Daarom, om in de sfeer van het muzikale vlak te blijven, het is de toon die de muziek maakt.

Ook hier geldt, dat over smaak niet valt te twisten. Klassieke muziek komt eerder serieuzer over dan muziek uit welk ander muzikaal genre dan ook. Toch durf ik tijdens de concerten van het bekendste coverorkest uit Limburg,  het Johann Strauss orkest met ‘bandleider Andre Rieu’, niet direct te bloggen, dat er tijdens de concerten, zelfs wereldwijd, een serieuze stemming heerst. Ik blogde het immers al: ‘het is de toon die de muziek maakt’. Andre Rieu heeft de klassieke muziek in een ander daglicht geplaatst

Hoe komt het dan, los van mijn stelling, dat klassieke muziek voer is voor coverbands, dat er anders over klassieke muziek wordt gedacht dan over andere muzikale stromingen? Denk, dat je om de muziek klassiek te kunnen noemen, terug moet gaan naar de oorsprong ervan. De bekende Nederlandse woorden collectie van ene van Dale, verklaart dat het begrip klassiek staat voor << uit vroegere tijden stammend en toch niet verouderde muziek >>. Mag je dan suggereren, dat het dan muziek is, die jaren geleden, zelfs eeuwen geleden, is gecomponeerd, maar die niet verouderd is. Met verouderd zijn zal worden bedoeld, dat de melodie nog steeds, naar al die jaren, goed in het gehoor ligt.  Heel voorzichtig durf ik het een evergreen te noemen. Sommige liederen worden evergreens doordat ze onlosmakelijk verbonden zijn geraakt met jaarlijks terugkerende feestdagen. Het is hoe je er tegenaan durft te kijken en er dan maar een etiket op gaat plakken.

Terug naar de vertrouwde klassieke muziek, die veelal synoniem staat voor kunstzinnige muziek en zelfs door deskundigen als serieus wordt omschreven. De klassieke muziek is duidelijk een tegenhanger van de populaire lichte- en volksmuziek. Waarom dan klassieke muziek niet als muziek voor het volk wordt weergegeven zou in deze tijd worden gezien als discriminatie of noem het een andere benaming voor afwijzing. Het zij zo.

Gelukkig wordt het steeds vaker duidelijk, dat klassieke muziek qua ‘standing en aanzien’  meer heeft moeten inleveren. Andre Rieu zal met zijn Johan Strauss-orkest hieraan zeer zeker toe hebben bijgedragen. Dit mede omdat Andre ooit verkondigde, dat zijn streven is om de gehele wereld te willen laten walsen op de tonen van zijn orkest.

Je kunt bloggen, gelukkig maar, want afgezien van het genre, dat ten gehore wordt gebracht, is muziek een sleutel voor saamhorigheid. Het maakt in feite ook helemaal niet uit hoe je tegen een muziekgenre aankijkt. Belangrijk is, dat je ervan geniet en dat het plezier brengt en het een cover noemen en wat dan nog?