Zal het een menselijke eigenschap mogen worden genoemd, dat afstand nemen van oude spullen, maar ook van oud zeer, niet altijd even gemakkelijk gaat? Ik kreeg al jaren het advies: “gooi die troep toch weg. Je stoort je er doorlopend aan en het gaat ten koste van je nachtrust en niet te vergeten van je gezondheid. Jij wilt gewoon niet luisteren”.

Met een “ ja ja, dat zal wel “gebaar  heb ik jaren achtereen deze goed bedoelde, maar verkeerd ingeschatte, opmerkingen in de wind geslagen. Denk dat ik in deze situatie niet alleen zal staan. Velen met mij  zullen er moeite mee hebben om van lifestyle, vroeger zei je:  ‘je doen en laten’ te veranderen.  Nee verder is er niets aan de hand. Ik heb, maar dat zegt dan iedereen, volledige controle over mijn doen en laten.

Het is ook nooit de schuld van jezelf. Nee, ook die dronkenman, die wankelend de grond eerder leerde kennen dan hem lief was, heeft wel een argument voor zijn val. “Op het moment, toen ik even niet oplette, bewoog de aarde en daardoor val je. “Nee mijn schuld is dat niet, ik heb alles onder controle”.

Bijna gesteund door de gedachte, dat je niet alleen staat in je bewering, moet je ook realistisch zijn en denken hoeveel personen met mij zitten in hetzelfde schuitje? Hoeveel personen met mij lopen ook het risico om met de neus letterlijk  op de feiten te worden gedrukt? Wij moeten toch allemaal zo nodig actief zijn en dat noemen wij druk. Op de vraag: “hoe gaat het met je”, volgt 9 van de 10 keer het antwoord: “Druk, oh ik heb het zo druk”. Niemand kijkt op zo’n moment naar de vogels om ons heen die ook elke dag, zonder hun tempo te verhogen, aan voedsel komen. Waarom druk zijn?

Het zal een onderdeel van onze huidige hectische- en vooral jachtige maatschappij zijn. Vriend en ondersteuner, de Dikke van Dale, zet bij hectisch als verklaring, < wild en chaotisch > en bij gejaagd  < onrustig en haastig >. Twee elementen in onze wereld, die ook geen rust weergeven. Wild en chaotisch en onrustig en haastig laten sporen achter. Hoe je het ook wendt of keert je blijft, als het niet rustiger wordt, met een restschade voor jezelf zitten.

Misschien ligt het probleem van burn-out, oh ja, laten wij vooral dat woord niet vergeten, in het feit, dat wij, als mens, foutief handelen om het te voorkomen. Weet u wat een piloot doet als er turbulentie is? Een leerling-piloot denkt misschien, dat het goed is de snelheid te verhogen om sneller door de turbulentie heen te komen. Maar dat kan verkeerd zijn. Ervaren piloten weten, dat er een optimale penetratiesnelheid is om de negatieve gevolgen van turbulentie tot een minimum te beperken. De ervaren piloot past zijn snelheid aan. Je kunt zeggen, hij doet het rustiger aan.

Het ongeval met de wagen van DAF in de rally Parijs – Dakar in 1988, zegt men nu achteraf, had kunnen worden voorkomen door gas terug te nemen. Het rally-monster danste met grote snelheid over de zandgolven van woestijn, waardoor de wagen ging stuiteren. Door gas terug te nemen, en niet door sneller te willen gaan, had veel leed kunnen worden voorkomen.

Alleen wij aardklootbewoners, die het altijd beter weten, wij gaan harder werken om door de voorraad werk te komen. Het resultaat van deze daad kun je plaatsen in de categorie hectiek en gejaagd. 

Niets aan de hand tot 17 augustus 2019 omstreeks 01.25 uur het lichaam zegt,: “en nu luisteren!” Toch nog doorgewerkt tot 02.50 uur. Zelf naar het ziekenhuis gereden met een bloeddruk van 209 / 193 en een hartslag van 143. Moet kunnen, je hebt toch alles onder controle? Eindresultaat is confronterend, licht herseninfarct.

Per direct realiseer je, dat het foute boel is. Dit is het moment om de turbulentie de baas te blijven en gas terug te nemen. In de nachtelijke uren de balans opgemaakt. Het was een zeer heftig gesprek met mijzelf, waarbij mijn ogen regelmatig vochtig werden. Conclusie is stoppen met je incassobureau en je ‘zolder’ opruimen.  Bloggen zal voortaan de enige drive zijn en de fotografie en verder genieten.

De zolder is opgeruimd. Nu maanden verder weet ik waar alles staat en weet ik hoe het niet moet. Het leven lacht weer en ik heb er weer zin in. Herstel verloopt goed en de waarschuwing is begrepen.  “Je moet het zien”, blog ik dan maar. Zonder deze gebeurtenis was mijn zolder niet opgeruimd met alle gevolgen van dien en had ik geen blog gehad.