Ik hoor het mijn moeder nog zeggen, als ik vroeger iets met mijn linkerhand wilde pakken. Schijnbaar was het in die periode, zo kort na de Tweede Wereldoorlog, gebruikelijk om toch vooral niets met je linkerhand te doen, maar vooral alles met rechts. “Het mooie handje”, noemde mijn moeder het altijd.  Gelukkig zijn de tijden veranderd en is links weer toegestaan. Alleen op het Binnenhof schijnt er nog een daadwerkelijk verschil te zijn tussen links en rechts. Daar is ook geen duidelijkheid over links of rechts. Soms heb ik het idee, dat men daar maar wat doet. Ach, het wordt betaald.

Met enige schroom durf ik niet te stellen, dat linkshandigen het minder doen, qua ontwikkeling, dan rechtshandigen. Schijnbaar luisterde ik in mijn jonge jaren beter naar het ouderlijk gezag dan later. Ik ben volledig van de linkerhand, als je het zo kunt zeggen, overgestapt naar rechts. Qua politiek zit in links en soms rechts van het midden.

Wel ben ik wat het klussen en mijn technisch inzicht betreft niet overgestapt naar rechts, maar zelfs met beide handen 100 % links gebleven. Je mag zonder enige schroom zeggen, dat ik met recht(s) twee linker handen heb.

De taalkundige “ leesportefeuille”, de Dikke van Dale, zegt, over personen met twee linkerhanden:  < onhandig iemand >. Naast de aanduiding van onhandig durf ik het geheel compleet te maken door te bloggen, dat ik totaal geen technisch inzicht heb.

Voordeel is, dat ik wel degene ben, die in de schuur altijd weet waar de hark staat. Bij de eerste stap naar binnen, word ik door de hark ‘’hardhandig” verwelkomd. Iedereen is vrij in zijn of haar fantasie om daar een beeld aan te koppelen.

In de loop der jaren en vooral ik nu aan het afbouwen ben, na 53 jaar te hebben gewerkt, begint deze negatieve eigenschap, niet technisch zijn, aan mij te knagen. Met nog net geen minderwaardigheidsgevoel durf ik te bloggen, dat ik mij soms teruggesteld voel. Tijdens technische gesprekken tussen personen, dit alles in de trant van, “dat deed ik zo“ en “zo pak ik dat aan”, ben ik degene die het wel verstaat, maar totaal niet begrijp. Als ik dan zie hoe een aangetrouwde dierbare zijn huis verbouwt, bekruipt mij een gevoel van jaloezie.

Jaren geleden reed ik op een zonnige zaterdagmiddag in Gouda. Op het dashboard van mijn Ford Fiesta ging plotseling een rood lampje branden. In mijn totaal a-technische status weet ik, dat rood veelal wil zeggen: ‘uitkijken en actie ondernemen”. Tijdens mijn terugreis vanuit Gouda naar Enschede trof ik op een parkeerplaats ergens halverwege een voertuig van de Wegenwacht aan.

De techneut van die instantie legde ik op mijn manier uit, dat een rood lampje mij aankeek en dat ik van mening was, dat het branden van het lampje niet correct was. Verder vertelde ik de ANWB techneut, dat hij mij de oorzaak van het brandende rode lampje zo simpel mogelijk moest uitleggen, want ik moest de oorzaak van het euvel door kunnen vertellen aan de Ford dealer in Enschede.

De man leunde tegen zijn wegenwachtvoertuig, draaide zich een sigaret en ik zag aan zijn gezicht, dat hij dacht: “hoe leg ik die a-technische man mijn verhaal uit, zodat hij dat correct kan doorvertellen. Hij kuchte, ik denk om de spanning op te bouwen en begon zijn verhaal. Hij vertelde, dat in mijn auto een kaboutertje had moeten zitten en dat kaboutertje was er nu niet. Dat kaboutertje had de ventilator moeten activeren. Schijnbaar was die puntmuts met vakantie, begreep ik.

Met dat verhaal reed ik op de maandag naar de Ford dealer in Enschede. Met schaamrood op mijn kaken deed ik mijn verhaal. Wel moest ik mijn tekst en uitleg van het technische probleem twee keer uitleggen. Denk, dat de receptionist te weinig ervaring had om mij per direct te kunnen begrijpen. 

Niet voor niets wordt er vaak gezegd: ‘schoenmaker blijf je bij je leest’. Met andere woorden: bemoei je niet met zaken waar je geen weet van heb, ter voorkoming van nieuwe problemen.

Natuurlijk zijn er ondersteunende teksten, ook wel handleidingen genoemd, die technische-, maar ook a-technische personen, wegwijs moeten maken in het geheel van geplaatste nummers bij de onderdelen van het product.

Helaas is daaraan voorafgaand bij veel kopers bij de opbouw van het product met ondersteuning van een handleiding. een vocabulaire aan scheldwoorden vrijgekomen. Vooral het Zweedse grootwinkelbedrijf IKEA heeft van die prachtige handleidingen. Vaak heb ik mij afgevraagd waar de naam IKEA voor staat. Na diverse aankopen is mij dat nu wel duidelijk: Ik Klaag Echt Altijd.