In een telefoongesprek van enkele weken geleden, werd mij hierop gewezen. “Klaas”, zei degene die ik aan de telefoon had, “waarom denken wij ouderen niet meer als een kind?” Die woorden zijn bij mij zeer goed binnengekomen. Ja waarom doen wij ouderen dat eigenlijk niet? Gewoon alles, dat op ons afkomt bekijken met een bijna kinderlijke onbevangenheid. Mag dat niet meer op een bepaalde leeftijd of voelen wij ons dan plotseling te oud, qua leeftijd om zoiets te doen? Ja….want hoe zal onze omgeving erop reageren, dat wij ons denkraam afstellen op het reageren, zoals kinderen dat doen. Volgens mij zal de wereld er dan beter uitzien, als wij ouderen denken als een kind.

Denken als een kind. Meester Hoving van de Jan Ever Scholtenschool in Groningen heeft ooit alle opmerkelijke uitspraken van leerlingen genoteerd en deze fantastische uitspraken gebundeld in drie boekje die in 1967 – ’68 en ’69 uitkwamen met de prachtige titels: “ juf, daar zit een weduwe in de boom “ –  “juf, die vlinder heeft mijn pyjama aan “ en “juf, die slak z’n pet zit scheef”.

In de boekenkast in mijn werkkamer prijken deze drie boekjes met prachtige uitspraken. Regelmatig blader ik de boekjes door en nog steeds kan ik genieten van de opmerkingen van onze jeugdigen. Het kan verkeren, dat helaas met verloop van tijd de onbevangenheid van een kind minder wordt en dat het kind gaat denken en reageren in de trant van de personen, die een ander denkpatroon hebben. Het is niet anders. Ook die personen hebben ooit onbevangen tegen hun wereld aangekeken.

Zo las ik in een van de drie boekjes, dat volgens een kind, een trekvogel zo wordt genoemd, omdat trekvogels wormen uit de grond trekken. Hoe logisch kan je een verklaring onderbouwen. Wat is het toch heerlijk als kind van je eigen veronderstelling uit te gaan.

Dat heerlijk onafhankelijk denken en reageren op situaties kent natuurlijk haar oorsprong, omdat een kind, ik denk dan aan de leeftijdsklasse 2 tot 6 jaar, om maar een groep te noemen, ook nog geen levenservaring heeft opgedaan. Men heeft nog geen ervaring of wetenschap hoe de grote wereld tegen dingen aankijkt en hoe je zaken op een moeilijke manier kunt beredeneren. Denk dat daar juist de knip van het geheel zit. De leeftijdsgenoten in genoemde groep relativeren een situatie vanuit hun manier, met andere woorden hoe zij een situatie bekijken. Dan blijft het vreemd, dat zij zaken op een nuchtere manier beoordelen dan wij ouderen. Ons oordeel wordt ergens in onze grijze massa gestuurd door een gedachtegang die gestuurd wordt door levenservaring.

Ik kan optimaal genieten van de logica van een kind. Twee van mijn kleinkinderen hebben helaas die fase achter zich gelaten en zitten op het voortgezet onderwijs. Ik heb deze kleinkinderen mogen zien opgroeien van onafhankelijke kleinkinderen naar de personen die zij nu zijn. Het zijn zo ze zijn, houdt echter niet in, dat hun mening is gewijzigd. Zelfs op deze leeftijd, 14 en 17 jaar, als ik dit blog, zijn hun reacties nog steeds op sommige vlakken hilarisch en onafhankelijk door hun manier hoe zij tegen situaties aankijken.

De andere twee, bij dagtekening van deze blog, 2 en 5 jaar, staan aan het begin van het onafhankelijk denken. Zalig om als grootouder deze fase nogmaals te mogen meemaken en daarvan optimaal te kunnen en mogen genieten.

De geschiedenis herhaalt zich, want de opmerkingen die door meester Hoving medio jaren zestig zijn gebundeld in de genoemde drie boekjes, zijn gebleven als ik ze durf te vergelijken met de uitlatingen van mijn beide kinderen en met die van hun kinderen. De maatschappij heeft qua ontwikkeling niet stilgestaan en de betreffende leeftijdsgroep is met de ontwikkeling, qua opmerkingen, meegegroeid.

Willy Alberti zong het als eens. “ De glimlach van een kind,  doet je beseffen dat je leeft “. Naast die glimlach is het reageren op situaties, zoals beschreven, vermakelijk. Meester Hoving heeft zich misschien niet gerealiseerd, hoeveel plezier hij de lezers van zijn boekjes geeft, met de genoteerde uitspraken.

Summiere weergave gemuteerde uitspraken

• Zegt een klein jongetje: “ik ben vanmiddag jarig, want vanmorgen zaten de winkels dicht
• Zegt een jongetje: “meester ze hebben mijn brood in het water gegooid”  Reageert de meester: “ met opzet”. Zegt de leerling: “nee met kaas”
• Vraagt een meisje aan een goede kennis: “bent u getrouwd?” Het antwoord is “nee”. Vraagt het kind verder: “wie zegt dan tegen u, dat u iets niet mag doen?”
• Staat een jongetje te kijken bij een kunstschilder. Zegt deze: “mooi hè”. Zegt het jongetje: “ ja, maar hoe krijgt u het er weer van af? “

Heerlijk en bijna ontwapenend om dergelijke uitspraken te mogen lezen. De jeugdigen durf ik nog steeds te zien als de bouwstenen, zoals ik altijd blog, van onze maatschappij. Blijf daarom onbevangen denken.