Soms heb ik het gevoel, dat er wordt gekort op onze Nederlandse normen en waarden. Waar wij als Nederlanders zo aan gehecht zijn geraakt, of moet ik bloggen mee zijn opgegroeid, bespeur ik nu een stroming binnen ons land die zelfs voorstander is om die oude belevenis te doceren naar een herinnering. Jammer, dat op deze manier een belevenis een herinnering wordt. Waarom doet men dat? In mijn belevenis slaat men door.

Zo schijnt er nu weer een groep mafkezen te zijn die tegen het sprookje van Sneeuwwitje is. Men veronderstelt, dat de mensenrechten in het sprookje worden geschonden. Wanneer de prins Sneeuwwitje kust, heeft Sneeuwwitje, toen zij sliep, niet de gelegenheid gehad om zich te verweren. Met andere woorden het is op grond van de mensenrechten niet duidelijk naar voren gekomen, of zij wel gekust had willen worden.

Terwijl ik deze tekst blog, schiet mij tijdens het bloggen de vraag te binnen, sorry voor mijn woordkeuze, “welke idioot heeft deze situatie bedacht”. Als je deze lijn doortrekt, ben ik van mening, dat ons, normaal denkende personages, nog veel leed te wachten staat.

Op grond van voorgaande tekst zou het sprookje van de wolf en de zeven geitjes ook niet meer mogen.  Het is bekend, dat moeder Geit, nadat zij de jonge geitjes uit de buik van de wolf heeft bevrijd, de buik van de wolf vult met steentjes. In het kader van de bescherming van dieren, kan ik mij voorstellen, dat het dagelijks bestuur van de dierenbescherming tegen de handelswijze van de geit in opstand zou moeten komen. Wie zou het nu goed vinden, dat de buik van een wolf wordt gevuld met steentjes.

Wij kunnen zo wel doorgaan. Waar vroeger, en ik wil mijn verhaal toch afmaken, de daken van de huizen vrij waren van de glasplaten, die wij zonnecollectoren noemen, kon Sinterklaas in december zonder moeite met het paard het dak op. Nu veel daken zijn voorzien van de glasplaten, zoals ik het noem, klaagt er niemand hoe gevaarlijk het voor die oude grijze man is om het dak nog op te gaan. Ook heb ik niemand (n)ooit horen klagen om met een paard het dak op te gaan. Waar zijn wij nu mee bezig?

Hoe komt men er nu bij om gesettelde situaties in een ander daglicht te plaatsen. Meneer Akwasi, zelfs ik blijf beleefd, terwijl ik een andere mening heb, heeft ons land wakker geschut. Denk alleen dat het wakker schudden eerder van doen had met het openbaar maken van onze verbazing. Wie is hij en met hem ‘lotgenoten die ook zo denken’, om zich zo op te stellen, dat mensen zich gekwetst voelen.  

Zo heeft de producent van de aloude negerzoen, Buys, de naam van het product veranderd. Men bepaalde, en dat zo ineens hoe onwerkelijk, dat de naam negerzoen voortaan Buys zoenen heet. Om schijnbaar toch geen productie verlies te krijgen, heeft men gekozen voor deze optie, want dan kan men de zoenen productie beter combineren naar de vraag van het product. Zo kun je denken aan themazoenen In het kader van evenementen.

Jammer, dat men de durf niet begroet en zich laat lijden door idioten die het noodzakelijk vinden om deze wereld te veranderen. Als wij als Nederland, zowel als maatschappij of als burgers, dergelijke goed bedoelde, maar onbegrijpelijke adviezen klakkeloos accepteren, gaat het echt de verkeerde kant op. Natuurlijk is discriminatie een heikel punt, dat niet te accepteren is en zelfs moet worden verbannen,

Weet je, je kunt natuurlijk nooit bepalen hoe iemand moet gaan denken of hoe iemand denkt. Ik ben van mening, dat alle items die volgens de wereld verbeteraars per direct moeten veranderen, ja zelfs worden verbannen, nooit bij het ontstaan de strekking hebben gehad om kwetsend over te komen. Daarom heb ik steeds vaker het gevoel, dat de voorstanders van de wijzigingen, zaken door elkaar halen.

Niemand, maar dan ook echt niemand zal bij het horen van de benaming zure bom denken aan de oorlog. Een zure bom is een groot formaat augurk. Zelfs de rolmops, een opgerolde zure haring met twee stokjes om de augurk op z’n plaats te houden, wordt zure bom genoemd. Ik kan mij niet herinneren, dat vredesbewegingen in opstand zijn gekomen tegen de benaming zure bom.

Daarom durf ik met overtuiging te stellen, dat men doorslaat. Dat doorslaan wint aan terrein als anderen daarop weer reageren. Het is dan van groot belang de bewoordingen van begrippen en sprookjes te blijven handhaven als iets dat zo is. Zo zijn sommigen tegen de Gouden Koets omdat er afbeeldingen op staan die kwetsend zouden kunnen zijn. Mijn advies hierbij is, maak een verzameling van al die kwetsende zaken en stopt het in een museum.

Ik denk en weet het zelfs zeker, dat wij ons met andere zaken moeten bezig houden