Je moet maar durven om iets waarmee je bent opgegroeid en die  situatie in de loop der tijden bent gaan zien als vertrouwd, omdat los te durven laten. Mag je stellen, dat het helemaal niet moeilijk is om iets los te laten of heeft de moed om het wel of niet te doen met iets geheel anders van doen? Loslaten, waar staat dat nu voor?  Mijn steun en toeverlaat, ik zou niet zonder hem kunnen, zegt over loslaten onder andere: < met rust laten; laten rusten > < een probleem loslaten zich er niet langer druk over maken >. Kan niet direct bloggen, dat de tekst en uitleg die de dikke van Dale geeft, overeenkomt met mijn gevoel, wat loslaten ook kan betekenen. Loslaten wil ook zeggen, volgens mij,  een nieuwe start durven maken in je leven en het accepteren.

Loslaten kan met andere woorden betrekking hebben op goederen, maar ook op emoties. Het is zo gemakkelijk om te zeggen: “oh joh, stap erover heen, het komt wel goed”.  Het ongerief is onderdeel van ons leven geworden.  Conferencier Wim Kan zong ooit eens in een conference: ” uithuilen en opnieuw beginnen ”. Daarom is het begrip loslaten of zelfs afsluiten een moeilijk onderwerp. Ik bemerk nu ik aan het bloggen ben, dat ik nog even niet weet welke kant de tekst op gaat stuiteren. Misschien zit in het onbewuste van de mens wel iets, dat  aangeeft dat loslaten en afsluiten moeilijker is dan men verwacht.

Zou het misschien te maken kunnen hebben met een lichte vorm van verlatingsangst? Angst om een oude situatie los te moeten laten en te kijken wat het nieuwe te bieden heeft? Moeilijk allemaal, maar hoe ga je ermee om?  Denk, dat er ook geen duidelijke handleiding voor te vinden is en je in feite toegang neemt tot het ongewisse. Hoop, dat ik de route van de tekst  nu wel in het vizier heb. Iedereen heeft in zijn of haar leven van doen met loslaten en het aangaan van een nieuwe periode.

Zie daarbij maar eens naar de geboorte van je kinderen en de fase waarin zij in de eerste periode opgroeien. Zelfs als zij voor het eerst naar de peuterzaal gaan, is al een beginnende start van loslaten. Oh ja en dan de eerste keer naar de basisschool. Het hoort erbij. Jouw pedagogische insteek komt op een weegschaaltje te liggen, want ik hoor nog dochter- of zoonlief zeggen: “ ja maar de juffrouw zegt “. Wij hebben allemaal die situatie mogen ervaren. Hoe komt het dan, dat je op latere leeftijd gaat terugkijken naar wat je in je leventje allemaal heb meegemaakt? Gelukkig heeft het verleden geen toekomst, maar het is wel de basis voor de rest van ons leven. Daarom moet de bagage die wij met ons meedragen ook niet als een last worden gezien.  Je kunt het verleden ook niet inleveren, maar je moet het wel kunnen plaatsen.

Soms kun je loslaten ook als koesteren zien. Toen ik in augustus 2019 werd getroffen door een herseninfarct heb ik wat ik koesterde, mijn hectische leventje, moeten loslaten. Ik durf nu te bloggen, dat ik het loslaten van mijn hectiek nu plaats als “het is goed zo”.

Met andere woorden aan het woord loslaten kan ook een vorm accepteren, zowel moedwillig als vrijwillig, zijn verbonden. Het is hoe je ermee om durft te gaan en de realiteit ervan wilt inzien. Oké, het is niet altijd gemakkelijk. Dat geldt voor u als lezer van deze blog, maar natuurlijk ook voor mij als blogger.

Hoe komt het dan, dat er toch situaties zijn, die je niet los kunt laten. Situaties waarin je gekrengd wordt door derden. Dat dergelijke situaties bewust, maar ook onbewust, ontstaan doet niet ter zake, maar het houd je wel bezig.

Het heeft een basis. Elke persoon op deze aardkloot, u dacht waar blijft dat woord, heeft een lifestyle die niet altijd bij mede aardklootbewoners in eh.. oh ja, goede aarde valt. Dergelijke toestanden kun je beter zo snel mogelijk achter je laten en….loslaten en afsluiten. Toch kan het voorkomen, dat  op latere leeftijd dergelijke situaties weer ‘helder worden gepresenteerd’. Leuk, maar als je dan een blog schrijft met als tekst:  “is loslaten familie van afsluiten “ en je hoort een preek  over dit thema, dan borrelt die oude materie weer op.

Loslaten, wat een onderwerp. Soms is het moeilijker dan het lijkt. Durf nu ook te bloggen, dat het niet ver van emoties en gevoelens afstaat. Daarom is terugblikken naar het verleden geen basis om iets te durven los te laten.  Soms probeer ik ook afstand te nemen, maar of dat “loslaten” altijd lukt?  Het is niet anders.Toch is het koesteren van de mooie momenten een betere basis om verder te gaan met je leven.