Het vreemde van het beginnen te schrijven van een blog wordt de laatste tijd bij mij overschaduwd door het idee: “en waar gaat het deze keer over?” Nu ook weer zonder ergens aan te denken, wat het onderwerp zal worden, racen mijn vingers over het toetsenbord en probeer ik na het vaste aantal woorden van 799 een punt achter de laatste zin te zetten. Elke blog en dat al vanaf 18 juni 2019 telt in concept 799 woorden. Deze blog die ik schrijf, nummer 373 in de reeks staat voor 18 mei 2026, brengt de score op 373 x 799 woorden = 298.027 woorden. Denk dat ik de tekst wel naar voren haal, terwijl ik deze tekst schrijf op 10 april 2025. Klopt, ik heb blogteksten ruim een jaar op voorraad. Ach je moet toch iets doen om je dag door te komen.

Zo, dat ben ik kwijt als een soort semi verantwoording. Niet nodig zal u denken, maar ik moet natuurlijk wel weer voor mijzelf aan de 799 woorden komen. De teller van mijn Libre Office software staat inmiddels op richting 200 woorden.

Toch durf ik aan de kopregel van deze blog: “ het is toch van de gekke ” nu wel een onderwerp of thema te koppelen. Het schoot mij zojuist te binnen. Vindt u ook niet, dat het anders gaat in onze harde wereld dan jaren geleden? Diverse grootmachten, of naties die denken machtig te zijn, bepalen het beeld en beheren daardoor de media. Op het moment, dat ik deze blog gestalte probeer te geven, is er een strijd gaande die wordt aangevoerd door Mister America, de man die het allemaal wel eventjes zal regelen en die vergeet dat situaties buiten hem om aan elkaar zijn gekoppeld. Als hij ergens iets regelt of moet ik bloggen ontregelt, dan volgt er ergens anders op de wereld een reactie. Hoe duidelijk wil je het hebben, door te kunnen bloggen, dat actie en reactie elkanders naaste zijn.

Ik vind het onbegrijpelijk, misschien koos ik daarom wel bovenstaande kopregel, dat mensen die zich een macht hebben toegeëigend door zich verkiesbaar te stellen en met hun luchtverhalen zich steeds meer macht eigen maken en denken, dat het zo dan is. Kijk daarom durf ik “ het is toch van de gekke “ te zien als een juiste keuze. Dat het een juiste keuze van mij is. durf ik te verdedigen, terwijl Mister America, “” ben even zijn naam vergeten, zeg maar “”, zich niet op zijn borst kan slaan onder mom van “ wat heb ik dat eventjes goed geregeld “. Jammer, dat hij overduidelijk van mening is, dat hij het goed doet of heeft gedaan. Een goede kennis van mij durfde nooit per direct een fout toe te geven die hij had gemaakt. Steevast kwam hij dan met de opmerking: “ ik word niet geremd door enige kennis “.

Ik was altijd van mening, dat de stedelijke politiek- en zelfs de landspolitiek aan de persoon in kwestie een goede politicus hadden gehad. Wat is er mooier dan op een diplomatsche manier de door jou gemaakte fout te verpakken in de opmerking van: “ ik word niet geremd door enige kennis “. Je toehoorders lachen om de door jou gemaakte stommiteit en jij kunt, zich niet bewust van een schuldgevoel, op herhaling.

Datzelfde beeld heb ik bij Mister America. Hij dendert maar door met op maat gemaakte oogkleppen en maakt zich geen zorgen over het leed, dat hij veroorzaakt. Mocht hij door iemand erop worden gewezen, dat het niet goed gaat, dan heeft ook hij, denkt hij, een geldig excuus. Het is alleen jammer, dat dergelijke figuren of moet ik bloggen personages, ook nog volgelingen krijgen, die denken te kunnen carpoolen op het doen en laten van hun grote voorbeeld. Zelfs geldfanaten zien in Mister America hun grote voorbeeld en draven achter hem aan. Ik durf ergens de link te leggen met rechtsvormen uit Europa, te weten het Duitse GmbH, dat in mijn ogen staat voor Graaien met beide Handen.

Ach ja, de teller staat inmiddels op 685 woorden, met andere woorden het gaat de goede kant op. Met nog 114 woorden te gaan en de 799 woorden zijn een feit.

Ondanks het negatieve denken, dat Mister America heeft veroorzaakt, zie ik ook wel positieve kanten. Door zijn toedoen is de rest van de wereld anders gaan denken. De verdeeldheid in Europa, om maar een machtige eenheid in opkomst te noemen, zijn de banden met de landen in Europa onderling hechter geworden. Je zou bijna kunnen bloggen, dat angst op wat komen gaat, kan werken als een onderlinge binding. Zelf in ons kikkerlandje, maar ook in de buurlanden is men nu meer met de veiligheid bezig dan voorheen. Cruyff zei het al: ” elk nadeel heb z’n voordeel “.

Het zal allemaal wel ooit goed komen. Het is toch van de gekke, vindt u ook niet?