Vreemd eigenlijk, dat in feite niets los en op zichzelf staat en altijd wel met iets een raakvlak heeft. Wat een woord eigenlijk, raakvlakken. Als je even verder kijkt, geeft een instantie aan, dat raakvlak staat, en dan figuurlijk bedoeld als < punt van overeenkomst >. Raakvlakken zijn onder andere gedeelde interesses, aantrekkingskracht en overeenstemmende overtuigingen tussen twee of meerdere mensen.

Jaren geleden sprak men helemaal nog niet over raakvlakken, maar liet men weten hetzelfde over het aangehaalde onderwerp van het gesprek te denken. Het zijn de gedeelde interesses die de doorslag geven om kenbaar te maken, dat je er ook zo over denkt.

In deze hectische wereld, zoals ik altijd blog, ontkom je er niet aan met iets of zelfs met een situatie geen raakvlakken te hebben. Wij worden, sorry voor de bewoording, overdonderd en zelfs overladen met steeds meer informatie. Ik moet erkennen, dat de stroom informatie die op ons afkomt, door velen regelmatig als te overvloedig wordt gezien.

Zelfs als de ontvangen of zelfs de ongevraagde informatie je in eerste instantie niets zegt, ben je al ongemerkt lotgenoot met anderen, die de informatie ook niet belangrijk vinden. Je ontkomt er niet aan om geen raakvlak met iets of iemand te hebben. Als je het woord raakvlak te oppervlakkig vindt, mag je het woord ook vervangen door match of het hebben van een click.

Het is hoe je er tegen aan wilt kijken en het een plaats durft te geven. Zelfs als het onderwerp je niets zegt of geen interesse bij je heeft, heb je het een plaats gegeven Zo zaten wij, mijn vrouw en ik afgelopen week naar een programma op de kijkkast te kijken. Mijn wederhelft, ik noem het ook wel eens mijn externe geheugen, vond de uitzending geweldig, mijn dochter ondersteunde haar mening en ik vond het helemaal niets. Ik had er totaal geen binding mee en vond het programma nietszeggend.

Toch ben ik blijven zitten kijken en heb de uitzending afgekeken, want ergens zal er wel een raakvlak, match of click zijn geweest, dat ik ben blijven kijken. Je kunt ook niet per direct een grondslag noemen wat ik heb ervaren op dat moment als raakvlak. Ach je kijkt gezamenlijk naar het beeldscherm en het is even goed zo, zonder dat de inhoud ervan mij raakte.

Ook in gesprekken met relaties, familie, en ga zo maar door is elke vorm van het hebben van een raakvlak essentieel. Alleen al het tonen van belangstelling in welke vorm dan ook draagt bij tot enige vorm van communiceren. Je belangstelling naar die ander hoeft natuurlijk ook niet door te slaan.

Ik ben van mening als je iemand ontmoet en je hebt ooit gehoord, dat de persoon in kwestie bijvoorbeeld duiven heeft en je informeert erna “hoe het met de duiven gaat” dan heb je al een raakvlak. De duivenman zal enthousiast zijn verhaal doen en jij zal alleen maar kort reageren op hetgeen hij vertelt. Na afloop van het gesprek zal de duivenman denken: “wat heb ik fijn met die man gesproken”. Hoe zo gesproken, je hebt zelf weinig gezegd en de duivenman was 100 % aan het woord. Dat bedoel ik nu, het lijkt, dat er dan een raakvlak was, maar in deze situatie zeer summier. Je toont uit beleefdheid belangstelling interesse en zeker niets meer. Het tonen van belangstelling, met andere woorden, het creëren van een raakvlak, werd gewaardeerd.

Onze sociale media creëert raakvlakken en draagt er zorg voor, soms overdreven, dat er items worden kenbaar gemaakt, die je interesse vangen en waar men iets mee kan.

Het afzonderen van de mogelijkheden om nergens een raakvlak, danwel interesse voor te hebben is in deze maatschappij niet terecht. Waar je vroeger verder bijna niets om handen had, worden de mogelijkheden om ergens voor geïnteresseerd te geraken bijna op een presenteerblaadje aangeboden.

Leren, zeg ik altijd, is investeren. Een mens is nooit te laat om ergens in te stappen. Het is alleen aan te raden die belangstelling te kiezen, die je aanstaat. Zowel figuurlijk als letterlijk zie ik stilstaan om iets nieuws te willen ontdekken als een achteruitgang. Het is onvoorstelbaar hoeveel onderwerpen op deze aardkloot er zijn, die je belangstelling kunnen vangen. Verder, laat ik dat zeer zeker niet achterwege laten, je moet ook het zien en durven belangstelling te tonen, waardoor er een raakvlak ontstaat.

In deze wilde wereld, u had natuurlijk weer hectisch verwacht, is het noodzakelijk om je aandachtsveld te verbreden. Dat verbreden is niet moeilijk, want de mogelijkheden liggen er voor het oprapen. In de loop der jaren ontmoet je zoveel items, personen en andere zaken, waarbij je een mogelijkheid wordt geboden je er verder in te verdiepen.

Datzelfde had ik toen ik begon met bloggen. Je weet niet hoe erop wordt gereageerd en voor je het weet zitten je blogs in een stijgende lijn, omdat de tekst toevallig aanspreekt en anderen er raakvlakken mee hebben.