Het is was mijn eerste insteek om boven deze blog de kopregel te plaatsen: “beroerder gaat het niet worden”. Toch heb ik gekozen voor “duidelijk onduidelijk, terwijl ik nog in twijfel heb gestaan om er eerder “onduidelijk duidelijk” van te maken. Ben toch blij, dat ik heb gekozen voor “duidelijk onduidelijk”, waarbij ik probeer aan te geven, dat het er allemaal niet duidelijker op gaat worden. Ik hoop, dat u mij nog ‘duidelijk’ kunt volgen.

Heeft u dat ook, als je de landelijke, zelfs de lokale media leest, je er niet aan ontkomt, dat je wenkbrauwen niet worden gefronst. Je weet wel: door het fronsen van je wenkbrauwen ontstaan er van diepe rimpels, die je dan weer kunt vergelijken met karresporen uit vervlogen tijd.

Het is in deze tijd gevaarlijk om combinaties te trekken, want voor je het weet zeg of blog je weer over zaken waar anderen over struikelen. Zo maakte ik enkele weken een goed bedoeld compliment, dat bij de ontvanger verkeerd werd beoordeeld. Denk, dat het vak, het begrijpend lezen, door en bij haar nooit goed is begrepen.

Diverse zaken zijn mij in Nederland en omstreken ( lees Europa ) steeds minder duidelijk Zo las ik zelfs in de krant, dat bestuurders van elektrische auto’s worden voorgedragen om korting te krijgen op de parkeergelden. Moet je dan stellen, dat je bij elke mogelijkheid om je auto te kunnen parkeren ook dit explosief kunt opladen? Het zal toch niet waar zijn.

Het schijnt een bekend gegeven te zijn, dat binnen de gevangenissen, aan haar bewoners, laten wij het netjes brengen, de mogelijkheid wordt geboden om binnen de muren te starten met een eigen bedrijf. U wordt verzocht niet verder te denken naar de mogelijkheden en er hoofdzakelijk ervan uit te gaan, dat deze praktijken legaal zijn. Met andere woorden, men maakt zich hierbij niet schuldig aan een strafbaar delict. Toch zijn diversen tegen een dergelijke ontwikkeling en zien het opzetten van een bedrijf binnen de detentie als “iets dat niet moet kunnen”. Laat dezelfde overheid nu stellen, dat het opzetten wel mogelijk moet worden gesteld, want in het kader van de resocialisatie moeten personen, die in detentie verblijven, een mogelijkheid worden geboden om straks buiten de muren een duidelijk bestaan kunnen opbouwen. Ja, want ze hebben het al zo moeilijk.

Waar staat duidelijk en onduidelijk nu voor, want het (on)begrip duidelijkheid begint bij mij nu al omvangrijk terrein te verliezen. Duidelijkheid wil zeggen: “gemakkelijk te begrijpen “, terwijl onduidelijk wordt weergegeven als : “niet duidelijk”. Duidelijk?

Gore Vidal (1925-2012) een Amerikaans schrijven en criticus schreef ooit: “ De helft van de Amerikaanse bevolking leest geen kranten meer: het is duidelijk de slimme helft ”. Het zou zo maar kunnen, dat door het wegvallen van de informatie via de media veel bagger aan ons voorbij gaat. Vanzelfsprekend wil je toch op de hoogte blijven, ook al is het maar om op verjaardagen mee te kunnen willen praten over alle ontberingen die je zowel duidelijk als onduidelijk gepasseerd zijn.

Het valt mij de laatste jaren op, dat er zoveel zaken, maar dan in eerste instantie wat ons land betreft, zo onbegrijpelijk zijn. Kijk maar naar de diverse acties met betrekking tot het beheer van ons klimaat. Natuurlijk moeten wij zorgdragen, met z’n allen, om op een gezonde manier verder te kunnen leven. Dat geldt niet alleen voor ons, maar zeer zeker voor onze nazaten. Het is toch onduidelijk, om verbindingen te blijven houden met de kopregel, dat er duidelijkheid komt in het te voeren beleid richting klimaatbeheersing. Logisch, dat de voorgenomen maatregel niet zonder gevolgen is, maar waarom moet die ene groepering, de agrarische sector, altijd het loodje leggen ten opzichte van de rest?

Vreemd, maar daarvoor ben ik een outsider, schijnt de oorzaak van het stikstof drama niet uitsluitend bij de agrarische sector te liggen. Misschien worden alle pijlen op deze sector gericht, omdat het toch maar boeren zijn en veel binnen de sector afhankelijk is van subsidie. Het zal toch van de gekke zijn, dat mijn veronderstelling zou kloppen. Daarom durf ik de ontwikkelingen in onze maatschappij zo duidelijk onduidelijk te noemen. Je weet niet waar je aan toe bent en helemaal niet hoe deze ontwikkelingen zich verder ontwikkelen.

Het zou, lees het als een slag om de arm, dat de overheid de leden van de maatschappij moet beschermen, wanneer er zich calamiteiten voor doen waarvan het karakter als iets dat strafbaar is, kan worden gezien. Nu schijnt zelfs de beschermende overheid te kort te schieten, zodat in de provincie Gelderland 1500 strafzaken worden geseponeerd, omdat er een tekort aan rechters is. Seponeren staat voor: daders van een strafzaak niet vervolgen. Het is toch onvoorstelbaar, dat wij in zo’n wereld worden verplicht te moeten leven.

Duidelijk onduidelijk, hoe krom mag het lijken, maar hoe dicht zit het bij de werkelijkheid. Het blijft allemaal (on)duidelijk.