Het zal bij u, als lezer van deze blog, niet anders zijn dan bij mij. Regelmatig stoor je je aan gebeurtenissen, die je niet aanstaan. Je trekt hetgeen je constateert teveel aan en het blijft in je gedachten hangen. Kort door de bocht genomen durf ik te stellen: “trek het je toch niet aan”. Zo lang het niet uw situatie schaadt, dan kun je toch gewoon weer genieten van je eigen doen en laten?

De media, zowel de sociale media, spuit nu eenmaal informatie op ons af, waarbij je al snel de conclusie trekt, “ wat erg en hoe nu verder “. Ja en hoe verder? Als het voorval niet per direct op u betrekking heeft, wat wil je dan? Het is ook ondoenlijk om schoudervulling te gaan kopen en proberen alle onrechtmatigheden die je pad passeert op je schouders te willen dragen. Als je je gaat verdiepen in de getroffen materie, kun je worden geconfronteerd met de reactie: “en waar bemoei jij je eigenlijk mee?” Geen vriendelijke reactie, maar ik denk, dat het niet ver van de waarheid af ligt.

Ik beken, dat ik niet achter blijf binnen de doelgroep “druktemakers”, maar in feite kun je er niets mee om je te verdiepen in de materie. Medeleven en daardoor ook betrokken zijn bij een situatie is natuurlijk iets anders dan je aantrekken over wat een ander doet en uitvoert. Elk mens is in mijn opzicht uniek en heeft het recht om zijn of haar ding te doen op zijn of haar manier, zonder mij of u daarvan in kennis te stellen. U en ik zijn regisseur over ons eigen doen en laten. Weest ( beleefdheidsvorm ) daarom gevrijwaard van de verantwoording waarom iemand iets doet, dat u niet aanstaat.

Natuurlijk realiseer ik mij, dat u, als lezer van deze blog, denkt. “Ja, jij hebt gemakkelijk praten ( lees bloggen ), maar wat er is gebeurd, trek ik mij wel aan “. Zo’n situatie die u meldt, daarin kan ik u vanzelfsprekend volgen, maar wat kunt u eraan doen om het gebeurde feit te veranderen, in een ommekeer die u anders had gedaan?” Als je het op de keper beschouwd, is het antwoord op die vraagstellig nihil. Als het inderdaad nihil is, waarom moet u zich de situatie dan aantrekken?

Nogmaals bovenstaande tekst is regelmatig het tegenovergestelde geweest van mijn doen en laten. Ik stoor(DE) mij ook overal aan en vond, dat bepaalde personen dingen doen of deden, die ik anders zou hebben gedaan. Alleen ik ben die ander niet en ik realiseer mij, dat die ander, dat veelal ook beter zou vinden. Wat heeft het dan voor zin of welke functie heeft het dan, dat ik mij druk maak om zaken die mij niet direct aangaan?

Denk ook vast en zeker, dat het ‘meedenken’ van doen heeft met je betrokken voelen met de geconstateerde situatie. Zelfs het genoemde betrokken zijn kan je tegen werken. Daarom is het voor je eigen gemoedsrust de kopregel van deze blog te huldigen: “trek het je toch niet aan”.

Het schijnt een menselijke eigenschap te zijn, om je te ergeren aan zaken die je niet aangaan. Zo zag ik het afscheid van Youp van het Hek op tv. Als een groot fan van deze rasartiest, had ik mij verheugd op weer eens een uitzending van deze groot conferencier. Helaas viel het geheel, dat werd uitgezonden, tegen. Zinnen in zijn tekst overgoten met zijn GVD in veelvoud en doorlopend zijn bekende uitlatingen in het kader van ons voortplant-ritueel deed mij besluiten om de afstandsbediening van de tv te activeren en over te schakelen naar een andere zender. Kijk dan moet je een keuze maken wat je wel wilt zien en waarmee je niet wenst te worden geconfronteerd. Het voordeel van bloggen is, dat ik het van mij af kan schrijven en dan is het goed zo. Het nadeel is, dat u als lezer met mijn ongenoegen wordt geconfronteerd, Het voordeel is, dat de kopregel van deze blog adviseert u mijn grieven een plaats te geven.

Wij natuurlijk personen worden dagelijks geconfronteerd met situaties die ons raken. Los van de kopregel van deze blog, ontkom je er niet aan, dat een voorval je aan het denken zet. Eraan denken is natuurlijk iets anders, nogmaals, dan het voorval verhogen naar jouw probleem of gedachtegang die je eigen gaat worden.

Niemand zit op de sores van een ander te wachten. Elke dag biedt zoveel mogelijkheden die bij mij op een hoger level staan dan de sores van een ander waar ik niets mee kan. Wij leven nu eenmaal in een maatschappij die snel veranderd en waar normen en waarden niet vergeleken kunnen worden met de normen en waarden van jaren geleden.

Ach trek het je toch niet aan.