Hoe vertaal je voor jezelf de kopregel van deze blog? Voor een zeer grote meerderheid ligt kijken en zien bijna in het verlengde van deze woorden. Je kunt bloggen, als je kijkt zie je iets, maar is dan hetgeen wat je ziet ook hetzelfde waar je naar keek? Los van de domeinnaam van mijn blogsite, je moet het zien, durf ik een onderscheid te maken tussen kijken en zien.

Als je even niets te doen hebt, en dat komt wel eens voor, als je chronisch gepensioneerd bent, probeer je hetgeen je ziet tot je te laten doordringen. Oké, ik durf te bloggen, beter later dan (n)ooit, maar ik kan steeds vaker genieten van situaties waar ik naar kijk om zo’n situatie duidelijker in mij op te nemen en misschien zie ik het daardoor ook beter.

Dat beter zien heeft dan niets van doen met de kwaliteit van het beeld, dat ik zie, maar het heeft meer te maken met hoe ik het beeld, dat ik zie een plaats geef. Ingewikkeld allemaal, nee toch, maar probeer mij eens in deze filosofie te volgen. Het is nu eenmaal een onderdeel van ons dagelijkse gejakker geworden, dat wij naar veel situaties kijken, maar soms of zelfs veelvuldig niet duidelijk zien wat wij onder ogen krijgen.

Zo zag ik enige tijd geleden in een boek over natuurfotografie prachtige beelden en ik moet erkennen, dat deze beelden mij figuurlijk iets zeiden. Ik ontdekte de schoonheid van de weergave en was onder de indruk, dat de fotograaf die de foto’s had gemaakt het was gelukt om een indruk achter te laten. Kort door de bocht genomen, ik was onder de indruk van de gemaakte foto. Zo erg, dat ik geruime tijd naar de foto heb gekeken en 100 % genoot van de geschoten opname.

Daarom moet je de domeinnaam van mijn blogsite: www.jemoethetzien.nl ook niet plaatsen als een advies in de trant van ‘zag je dat dan niet’ , maar eerder plaatsen in het vakje van ’begrijp wat je ziet’. Daaraan durf ik het advies te koppelen aan: ‘ga op ontdekking en probeer te begrijpen wat er wordt bedoeld”.

Kijken en zien zijn twee nauw verbonden elementen in onze maatschappij die erg belangrijk zijn. Zelfs als je ogen je in de steek laten, of misschien nog slechter dan slecht zijn, dan nog zijn er hulpmiddelen om iets te ‘kunnen zien’. Zelfs voor personen met, om het cru te stellen, helemaal geen zicht, brengt braille de mogelijkheid om toch nog iets ‘figuurlijk te bekijken’. Kijk dat probeer ik nu duidelijk te maken, dat zien niet altijd met kijken van doen heeft, maar in sommige situaties met het proberen te begrijpen van een situatie.

Zo ben ik jaren geleden eens gevraagd om als gids op te treden voor een groep personen uit Zeeland. De regio Twente is al jaren mijn passie. Trots was ik toen ik werd gevraagd. Mijn enthousiasme werd iets gedempt, toen mij werd verteld, dat alle personen in de bus blind of zeer slechtziend waren. Wie ja zegt, zit eenmaal aan het toegezegde vast. Het werd ondanks het slechte zicht, toch een mooie middag. Het kijken moet dan worden ondersteund door het verhaal, dat moet worden verteld en duidelijkheid moet geven.

Zien, maar dan op een andere manier kijken naar situaties is niet altijd gemakkelijk. Het is inmiddels bekend, dat zien gecombineerd gaat met een dosis fantasie. Okke Jager, een Nederlands theoloog (1928-1992) beweerde ooit: “Alleen mensen met fantasie hebben oog voor de werkelijkheid”. Je mag het een durf noemen om de werkelijkheid in de wereld te plaatsen, die wij fantasie noemen. Zo staat er in ons toilet een spuitbusje dat “de geproduceerde” lucht ververst. Het viel mij op, in mijn fantasie, als je naar het spuitbusje kijkt, ik in mijn fantasie “iemand op het startblok ziet staan in het zwembad en gereed staat om een frisse duik te gaan nemen”.

Kijk, dat bedoel ik nu met het verschil tussen kijken en zien. Het is toch heerlijk om in je fantasie iets te zien, dat je in je gedachten een andere betekenis durft te geven.

Fantasie, kijken, maar vooral zien, zijn belevenissen, die volgens mij door menigeen wordt onderschat. Zo heb ik in het bos tijdens de wandelingen, die ik “even op de voetjes noem” afbeeldingen en zelfs gezichten op een boom gezien. Een bekend schilderes, die ik jaren geleden interviewde, noemde kunst: “feest der herkenning” Ook zij bedoelde, probeer eens te kijken wat je ziet. Nogmaals kijken en zien kunnen het niet alleen, je hebt er ondersteunende fantasie bij nodig. Ik weet het zeker, als men beter let op wat men ziet door anders te kijken, wordt het telkens een uitdaging.

Wat een onderwerp. Ik neem nog even snel een slok koffie. Ga kijken wat je ziet en geniet.