Wie durft te beweren, dat het niet goed zit met de jeugd in ons land, waagt zich op gevaarlijk terrein. Los van het misbruik van de normen en waarden, durf ik nuchter naar het gedrag van de jeugd te kijken. Als, zoals dat zo mooi wordt genoemd, als iemand op leeftijd, beweer ik, als je nuchter naar het gedrag van de jeugd kijkt, dan zit de vork veelal anders in de steel dan wij ouderen beweren.

Ik geniet van de jeugd en haar sores, als jeugdige eenheid. Ach je hebt natuurlijk uitschieters, maar dat verschijnsel heb je ook bij ouderen. Ik vind de gedachtegang van jeugdigen prachtig. Veelal zijn de uitspraken gebaseerd op “het niet verder te hebben nagedacht” en daarom vind ik het nuchter en ondoordacht denken fantastisch.

Wij ouderen, je weet wel die categorie die denkt het allemaal beter te weten en daarom alwetend zijn., slaan ook soms de plank mis. De jeugd leert nog dagelijks en hun sores kun je niet vergelijken met die omstandigheden met onze leeftijd toen wij zo oud waren. Je hebt als jeugd ook wel iets te verstouwen.

Zo kreeg ik van een zeer dierbare jeugdige het programma, dat zij met klasgenoten had geschreven met betrekking tot het opzetten van een politieke partij als school- of klasse-object. Ik moest lachen toen ik het voornemen hoorde en vroeg mij af of ze als klas niets anders te doen hadden. Vreemd, dat je zo gaat denken, want die jeugdigen van nu worden de burgers van later. Het kan zo maar zijn, dat wij op een later tijdstip met hen te maken krijgen. Ach laten wij eerlijk zijn, ergens moet iets beginnen.

Na enige tijd kreeg ik het verkiezingsrapport van de pseudo politieke partij via de mail doorgestuurd. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen, dat ik onder de indruk was en dat zelfs nog steeds ben. De insteek van het geheel, los van de wettelijke mogelijkheden om hun doel te bereiken, ziet er goed uit. Wat verwacht je ook van jeugdigen van het voortgezet onderwijs. Ik ben onder de indruk, dat men qua tekst alle moeite doet om hun plannen ten uitvoer te brengen. Het is niet logisch en zeker niet positief om op elke slak in de tekst zout te leggen en doorlopend commentaar te leveren in de trant van “de manier waarop jullie de voorgestelde politieke aanpak willen doen, kan helemaal niet”.

Ik durf de medaille om te draaien. Je moet, mocht je plannen hebben en commentaar hebben op de huidige politieke maatregelen van onze maatschappij,  toch ergens beginnen? De jeugd die plannen heeft, daar sta ik achter. Hun durf om de uitdaging aan te gaan en reacties te plaatsen die anderen anders doen en anders kijken naar situaties, daar word ik blij van. Jeugd die stilzit en niets onderneemt komt niet verder. Het is een onderdeel van de jeugd om een mening te hebben. Los van het gegeven of hun mening correct is.

Je kunt het de jeugd niet kwalijk nemen, dat zij in sommige gevallen niet verder denken, dan, zoals dat heet, hun neus(jes) lang zijn. Men zegt als jeugd iets, omdat men vindt dat het in hun ogen zo is. Of daar iets mis mee is, denk het niet. Het geeft puur hun logische gedachtegang weer. Het voordeel of misschien mag je het zien als nadeel is, dat jeugdigen handelen zonder een basis te hebben. Ze zijn van mening, dat het zo is, omdat ze geen ander beeld kennen , dat gebaseerd is op hun uitspraak of gedachtegang.

Ik kan, maar dat mag duidelijk zijn, daarvan volop van genieten. Oh ja natuurlijk heb je situaties die nauw verbonden kunnen zijn met het principe of de handelswijze van normen en waarden. Daar kan ik kort over zijn. Respect en het hanteren of benaderen van de doelstelling van normen en waarden blijft bij mij overeind.

Daarom durf ik ook te stellen, dat de jeugd zo slecht nog niet is. Ook binnen deze jonge aardklootbewoners heb je natuurlijk uitschot, maar daar ontkom je niet aan. Datzelfde uitschot heb je ook bij de ouderen. Mijn insteek is, dat de basis van een jeugdige goed is en verre van slechte eigenschappen is.

Ik vind het als oudere persoon en in het bezit van de eretitel opa heerlijk te kunnen genieten van de ontwikkelingen van de jeugd. Met vallen en opstaan zal deze doelgroep haar richting bepalen. Moeite heb ik, los van ontsporingen op het vlak van normen en waarden, dat deze toekomstige wereldburgers te vaak, maar ook onnodig in een negatief daglicht worden geplaatst.

Zonder enige genre durf ik stil te staan bij het vallen en opstaan en zelfs het struikelen van het doen en laten binnen de doelgroep. Het zijn fasen die het leven enerverend maken.

De jeugd is zo slecht nog niet, ik weet het zeker, ik was ook eens jeugdig.