Ja, waarom eigenlijk leest u deze blog? Nieuwsgierig aangelegd of gewoon belangstellend, wat er nu weer aan het papier wordt toevertrouwd? Het zijn van die woorden, bestaande slechts uit zes letters, waarvan 50 % zelfs ook nog uit klinkers bestaat en het spreekt u aan om de tekst te lezen. Dat maakt schrijven nu zo mooi en interessant.

Waarom? Alleen al dit woordje is gebruikt om uw nieuwsgierigheid te strelen. Zelfs de dikke van Dale, probeert aan dit woordje een betekenis te plakken, dat geen inhoud heeft. Is het dan vreemd, dat ik, wat het vragend geheel betreft, een reactie geeft als “waarom”?  Oké,  wij Nederlander, adrem zoals wij zijn, durven dan gelijk te reageren met :” Joost mag het weten:. En dan…. komt toch die vraag weer: “waarom”.

Het woordje waarom is toch een bron van inspiratie voor mij om verder te gaan zoeken naar het antwoord, waarom, waarom zo interessant is. Mijn ondersteunende website, waarvan ik de uitspraken leen, biedt antwoord op mijn vraag. Waarom ik gebruikmaak van de ondersteunende website, omdat ik blog over het woord waarom. Ja waarom eigenlijk niet of misschien waarom wel.

Het is een heerlijke gewaarwording toen ik directe naasten vertelde om over het woord waarom een blog te schrijven men direct met de vraag kwam: “waarom:”. Heb ik toch gelijk, dat je het woord niet moet zien als een alleenstaand iets. Zoals ik al blogde, het verbindt de situatie met het begrip nieuwsgierigheid.

Misschien is het niet eerlijk, want aan het woordje “waarom” zit automatisch  het etiket nieuwsgierigheid, zoals ik blogde. Het zijn van die vaststaande handelingen of situaties. Vraag iemand maar eens “of hij of zij weet wat een wenteltrap is”. Negen van de tien personen die u dan vraagt, zullen met een hand een spiraalvormende beweging maken en iets zeggen in de trant van: ” je bedoelt zoiets?” Datzelfde geldt ook voor het woordje waarom, waarvan de melding ervan kan worden vergezeld met: : “waarom, ja wat waarom”.

In alle hectiek van onze maatschappij, die verbonden is met vechten, strijden, handhaven, genieten, zorgen en plak er een aantal begrippen aan vast, blog ik en ja maak er iets van, waarbij de rode draad, waarom is.  Zelfs kinderen in de categorie peuter en kleuter stellen doorlopend een vraag als waarom? Logisch dat hun ouders daar dol van worden uit ergernis reageren: waarom , waarom, waarom.  Dan ligt het toch voor de hand, dat zo’n kind daarop reageert met: “waarom zeg je zo vaak waarom, mama?”

Je kunt het een vreemde situatie noemen, dat bijna niemand een duidelijke betekenis kan geven aan het ingeburgerde woordje waarom?  Wij zijn het, als lezers van deze blog, met elkaar eens, dat het één woordje is, dat niet alleen staat, want er volgt altijd iets op dat basiswoord van deze blog.

Als je het op de keper beschouwt, ook zo’n heerlijke standaard uitdrukking in een tekst, dan zou het ook een vreemde situatie mogen worden genoemd, als erop waarom geen vraagstelling volgt. Stel nu, als die vraagstelling achterwege zou blijven, kun je er dan van uitgaan, dat je iemand hebt getroffen die het onderwerp van het gesprek direct door had? In alle eerlijkheid zou ik dan weer de vraag stellen, maar waarom stel je nu geen vraag, want dat verwachtte ik dan wel?

Ach het is mij in feite ook om het even. Vreemd, dat je met de ingeving om een blog te gaan schrijven over het (on)begrip waarom, nu al op ruim 575 woorden zit en waar gaat de tekst in deze blog over? Het is gewoon een heerlijk onderwerp om over te bloggen en mijn grijze massa ruimt zich op voor hopelijk een blog met meer inhoud.

Zou men op het Binnenhof, want dat is toch het “ instituut voor belangrijke vraagstukken “ antwoord hebben op vragen die beginnen met dat ene belangrijke woordje van 6 letters? U dacht dat ik weer waarom zou schrijven, maar ik dacht: “nu even niet.” Ik kan mij zo een aantal politieke grootheden buiten vak K voor de geest halen, die het woordje waarom blijven herhalen om antwoord te krijgen op een aantal vragen, die door hen zijn gesteld en waarop tot op heden nog geen antwoord is verzonnen. Daarom komt het, nu ik deze zin aan het beeldscherm toevertrouw, toch in feite op neer. Zou het de angst zijn om de onwaarheden te bevestigen of heeft het een andere reden om niet daadwerkelijk to the point te komen.

Wat maakt het in feite ook uit. Mijn blogtekst gaat weer richting 799 woorden en ik kan de tekst registreren in het totale blogbestand van de blogsite. Waarom elke blog steeds 799 woorden telt, om eerlijk te zijn weet ik dat niet. Ik vond dat aantal woorden zo goed. 800 woorden vond ik weer een hoeveelheid. Waarom?????????