Als het dan weer mag
Met een slag om de arm durf ik te bloggen: “als het dan weer mag”. Vreemd eigenlijk zonder verder in details te treden, denken velen automatisch terug aan de tijd, dat het nog normaal was om je leven te lijden zoals je dat altijd al deed. Sinds de officiële datum: 11 maart 2020 zit ons land in de greep van de pandemie, die Covid 19 heet.
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen, niet leuk maar de feiten zijn niet anders, begin ik ” te wennen “ aan de maatregelen en de vele minder prettige verplichtingen. Of je van wennen kunt bloggen, durf ik niet met een overtuigende zekerheid te stellen. Het is niet anders en je kunt hopelijk vertrouwen hebben in de personen die verantwoordelijk zijn voor het reilen en zeilen voor deze periode van dwang.
Laten wij eerlijk zijn, niet leuk allemaal. Een zeer goede kennis van mij zegt altijd: “de geschiedenis herhaalt zich”. Ergens kan ik mij wel vinden in die opzet. De bekende Britse schrijver Rudyard Kipling (1865-1936), o.a. schrijver van het bekende Jungle book, herkende in dit prachtige boek de uitzonderingen op de regels al. Zo beschrijft hij het doen en laten van het apenvolk. Een volk, dat tegen alle regels van de jungle ingaat en hun eigen levenswijze bepaalt, zonder dat daar afspraken over zijn gemaakt en zowel, dan houdt men zich er niet aan.
Heel voorzichtig en puur op eigen verantwoordelijkheid, herken ik de lifestyle van het apenvolk soms wel in onze huidige maatschappij. Het verschil tussen het apenvolk en onze huidige maatschappij is, dat wij in die laatste categorie wel regels kennen. Wij (h)erkennen wel regels, ondanks dat het ons niet altijd uitkomt, maar het erna handelen lukt bij bepaalde groeperingen niet.
Waarom wordt er verschillend tegen het woord regels of noem het verantwoording aangekeken? Denk dat het antwoord op die vraagstelling veelzijdig is. Het is een kwestie van hoe kijk je tegen een maatregel aan. Het is en blijft, dat de gevolgen van een maatregel een kwestie is hoe jij het ervaart. Als het goed is, doet een maatregel iets met je, want anders hoef je geen kritiek te hebben. Zou het voelen van de druk van een maatregel te maken hebben met het gegeven, dat men het kan zien als een last of als een mogelijkheid die wordt geboden? Zeg het maar, wat doet het met je en hoe kun je het zelf een plaats geven. Het een plaats geven is voor iedereen van ons verschillend.
Enige tijd geleden was ik met iemand in gesprek. De vraag gesteld: “hoe kijkt u” het was een ouder iemand, “tegen de Covid19 maatregelen aan”. De rimpels in het voorhoofd van die oude man werden dieper. Al plukkend aan zijn grote grijze baard kwam naar enige tijd traag het antwoord.
“Stel, je geeft twee mensen om een jute zak met stenen te vullen die zij op hun weg tegenkomen. Dan kan het voorkomen, dat de ene persoon aan het einde van de tocht de zak zwaarder vindt dan de ander. Met dezelfde hoeveelheid stenen moet dat geen verschil zijn, maar toch zullen de mannen, dat als verschillend kunnen ervaren. Figuurlijk kun je stellen, als de ene man de stenen als stenen blijft zien en daarbij ook baalt van het gewicht ervan en de ander denkt aan diamanten, dan heb je al het verschil. Die laatste man zal figuurlijk blij zijn met nog meer diamanten ( lees stenen ) want de waarde ervan neemt figuurlijk alleen maar toe. Die ander gaat letterlijk, maar ook figuurlijk gebukt onder de zware last. Twee personen die in de stelling hetzelfde overkomen, maar er toch verschillend tegen aan kijken”. De oude man was klaar met zijn tekst en uitleg. Ik was onder de indruk van zijn verhaal. Het is inderdaad hoe je tegen de huidige situatie aankijkt, maar tegelijk tegen alles in onze, oh ja, hectische zoals ik altijd blog, wereld.
Als het dan straks weer mag en dan? Ook in die situatie zal verschillend naar de mogelijkheden worden gekeken. De wens, dat de oude lifestyle terugkomt, kun je vergeten, dat komt nooit meer terug. Wij leven nu en het zou ook qua omstandigheden niet gezond zijn, hoe verzinnen wij het, dat het verleden terug komt in het heden of in de toekomst?
Voorzichtig durf ik te suggereren, dat wij als personen even hebben kunnen resetten. Helaas is dat resetten van onze jachtige maatschappij niet zonder gevolgen verlopen. Het verlies van je naaste(n) en het ontnemen van de vele mogelijkheden was niet prettig. De situatie vanaf 11 maart 2020 tot heden, heeft ons erop gewezen, dat het niet altijd kan welgevallen.
Toch heb ik hoop op de toekomst om verder te kunnen en te gaan in de trant van de blog: “als het dan weer mag?”
5 thoughts on “Als het dan weer mag”
Problemen en maatregelen van Covid ervaren mensen verschillend. Je accepteert het of niet.
Ik ben ook van mening (net als sommige virologen) dat corona op den duur een soort griep virus zal worden. Maar het is volgens mij ook heel noodzakelijk dat, bijvoorbeeld in Afrika, de vaccinatie graad omhoog gaat (nu nog maar 7%), omdat volgens mij anders het risico bestaat dat er weer nieuwe varianten opduiken. Gelukkig kan vanaf vandaag weer iets meer in Nederland. Nu dan maar weer een paar weken afwachten wat het effect is op de besmettingen en met name de ziekenhuisopnames. Mooie blog.
Goeden morgen luid en duidelijk
Ik heb diverse discussies gevoerd met mijn zoon, en verschillende meningen. uiteindelijk zei ik, het is hoe je het zien wilt, een beetje. je moet het zien, het is nu gewoon één acceptatie geworden,
Het mag (mèt restricties) weer, we mogen weer in de richting van “normaal”. En nu maar hopen dat een ieder daar normatief c.q. overeenkomstig de norm mee om gaat, zou toch niet méér dan normaal zijn. Blijft wèl de vraag of zij die zich de afgelopen twee jaar abnormaal hebben opgesteld en gedragen deze verandering aankunnen en willen. Want voor velen is “abnormaal” zijn normaal…..
Mooie blog Klaas.
Covid 19 heeft ons allen overvallen en gezien het grote aantal overleden mensen wereldwijd kan terecht worden gesproken over een pandemie.
De autoriteiten doen er echter alles aan om zo spoedig mogelijk alles onder controle te krijgen.
Dat daarbij fouten worden gemaakt, is gezien de werkdruk op allerlei gebied niet zo vreemd.
Het is razendknap om in een zo korte tijd een vaccin te ontwikkelen, om te redden wat er te redden is.
Wij zijn een vrijgevochten en discipline loos volk, dat bleek onlangs tijdens onze vakantie.
In het hotel hadden ze keurig de looprichting langs de buffetten aangegeven d.m.v. pijlen.
De enigste groep die overal dwars tegen in liep waren onze landgenoten en dan ook nog met een gezicht van, wie maakt ons iets.
Geen reclame dus.
Ik hoop, dat de maatregelen zo spoedig mogelijk terzijde kunnen worden gelegd en wij allen weer terug zullen keren naar normaal, alhoewel het oude nooit volledig meer zal terugkomen.
Los van het feit dat Covid veel leed heeft veroorzaakt, probeer ik zelf maar het positieve te zien. Om mij heen zie ik een enorme toename van mogelijkheden die de technologie ons biedt. Denk aan b.v. het thuiswerken en vergaderen. De reistijd en daarmee een reductie in de uitstoot van CO2. De kunst is om het negatieve om te kunnen draaien naar een positief iets. Uiteraard het leed wordt er niet minder door.
Comments are closed.