Het is toch van de gekke, dat je als Nederlander steeds meer op je woorden moet passen, dit alles om te voorkomen, dat je anders het etiket “Jij discrimineert “ opgeplakt krijgt. Regelmatig bekruipt mij het gevoel, dat het onderwerp discriminatie te pas en te onpas wordt gebruikt, om aandacht te krijgen. Misschien hanteert men die werkwijze wel om het eigen ‘onzeker zijn’ te verbloemen. Zeg het maar, of bent u ook angstig om anderen onnodig te kwetsen?

ZWART schijnt de laatste jaren de weergave van een kleur te zijn geworden, die vragen en reacties oproept. Zij, je weet wel die ene mevrouw uit de Tweede Kamer, ene Sylvia en nog iets, heeft moeite met het gegeven, dat wij Nederlanders personen met een ZWARTE huidskleur in een of ander vakje stoppen. Bij het lanceren van de eerste tekst over het door haar gehate onderwerp, wordt plotseling de slavernij erbij gehaald en alle andere niets ter zake doende items. In Oldenzaal woont zelfs iemand met een ZWARTE huidskleur en die aardige man, maar wel ZWART, speelt al jaren in de maand december voor ZWARTE PIET. Hij zal gedacht hebben, dat scheelt weer mooi met het schminken. Die, zeg maar zonder anderen te kwetsen, van origine ZWARTE man, wordt nu door alle maatregelen verplicht als roet-veeg Piet zijn december hobby uit te voeren.

Met andere woorden, iemand die feitelijk in het straatje van… met Sylvana Simons zou moeten meelopen, protesteert tegen de opgelegde maatregel, dat hij zou moeten worden geschminkt als roetveeg Piet. Dan mag je toch stellen, dat zo’n maatregel van het opplakken van het etiket discriminatie doorslaat. Voorzichtig durf ik te bloggen, dat het de lading niet dekt, met daaraan gekoppeld het risico, dat sommigen mij zouden kunnen betichten van seksisme, want dekken kun je ook anders opvatten.

Waar ligt nu eigenlijk de basis om je gediscrimineerd te voelen? Hoe kijken derden tegen het woord discriminatie aan? Discriminatie staat in grote lijnen voor:  ongeoorloofd onderscheid,  dat gemaakt wordt op grond van bepaalde met name: aangeboren kenmerken, als ras, geslacht, leeftijd, seksuele geaardheid. Positieve discriminatie  wordt gekenmerkt door waarbij bepaalde achtergestelde groepen een voorkeursbehandeling krijgen.

Leuk weergegeven, durf ik te bloggen, maar wie bepaalt nu, dat ik zo moet denken in het straatje, waar ik derden in vakjes moet plaatsen? Ik heb er al jaren moeite mee, om zo te moeten leven. Wij mensen in het algemeen denken zo vak verdelend. Voorbeeld: Als twee vrouwen gaan samenwonen is dat voordeliger om op deze manier de woonlasten te kunnen verdelen, zegt men. Als twee mannen samenwonen, dan wordt er niet over de huur gesproken, maar dan  worden zij plotseling het etiket homo opgeplakt, alsof zij geen woonlasten hebben. Ik bedoel maar. Misschien komt het door mijn hogere leeftijd, maar ik kan mij opwinden over dergelijke verschillende opvattingen van mening.

Oké dan beken ik, en wie eigenlijk niet, zich ook wel eens schuldig maak aan discriminatie. Ik discrimineer dan op grond van puur een persoonlijke opvatting bij aankoop van goederen. Op dat vlak, of noem je dat dan geen discriminatie, doe ik anderen te kort. Zo kochten wij vroeger onze groente en fruit bij Scholten en niet bij de Groot, want die mensen vonden wij eigenlijk niet hartelijk. Zo’n manier van handelen kun je toch ook discriminerend noemen? Waar zijn wij toch mee bezig. Denk, dat dit onderwerp, oh ja, deze trendsetter, de periode die voor ons ligt nog meer op ons doen en laten zal drukken.

Waar ik mij de laatste tijd zorgen overmaak, is het afsplitsen van groeperingen van anders denkenden. Vooral in deze tijd, waarin wij worden geleefd door de maatregelen en rechten en plichten inzake Covid19, wordt zelfs van overheidswege, weer zo’n prachtig woord, dat vrijheid moet weergeven, onze bevolking in vakjes verdeeld. Het schijnt niet anders te kunnen worden weergegeven. Ach ik blog dan maar, ieders zijn vak. Zo verdeelt de overheid onze bevolking in gevaccineerde- en niet gevaccineerde personen en jeugdigen en ouderen. Vreemd, dat zo’n verdeling dan geen weerstand oproept en de personen in zo’n groep zich nadelig voelen benadeeld.

Hoe vaak komt het niet voor, dat personen vanaf de pensioengerechtigde leeftijd figuurlijk als groep worden geplaatst als die personen die niets meer kunnen en feitelijk zijn afgeschreven. Vanaf je 65^e schijnt discriminatie gevrijwaard te zijn en mag je alles over de AOW-“trekkers”, sorry AOW gerechtigden, zeggen en schrijven. Waar anderen loonsverhoging krijgen en compensatie en ga maar door, wordt de groep die AOW heeft terzijde gezet. Ondanks het gegeven, dat de 65 jarigen en ouderen zich te kort gedaan voelen, spreekt niemand over discriminatie. De wijsheid komt denk ik met de jaren. Het zou voor de maatschappij prettiger zijn, als men personen en groeperingen in hun waarde liet.  Elk mens verdient om gewaardeerd te worden, zelfs in 2022