Het staat nu eenmaal vast, dat denken aan tijd, je tijd gaat kosten. Het is niet anders. Vreemd woord eigenlijk, tijd en hoe moet je tegen tijd aankijken? Soms heb je tijd en dan weer gun je jezelf geen tijd. De tijd gaat steeds sneller. Ik heb soms het gevoel, dat Vadertje Tijd, de man met de zeis, nu een motormaaier heeft gekocht om het bij te benen. Toch van de gekke, dat zelfs Vadertje Tijd zich aan de voortgang ervan aanpast.

Los van het gegeven, dat niemand tijd heeft en dagelijks zijn of haar ding doet, klaagt iedereen, dat de tijd zo snel gaat. Wat stelt nu een jaar nog voor? Op die ene dag steek je vuurwerk af, voor zover het allemaal nog mag en kan en kort daarna, maar wel 365 dagen verder, sta je voor het moment om de eerste actie te herhalen. Mijn vraag is, waar zit nu het antwoord, dat het allemaal zo snel gaat? Volgens mij heeft elke dag 24 uur en dat vermenigvuldigd met 365 of 366 dagen heb je weer een jaar. In de periode tussen het vuurwerk, aan het begin van het jaar en aan het einde ervan, kunnen wij vaststellen, dat wij alweer een jaar verder zijn.

Waar staat tijd voor? Een woordenverzameling beweert, dat tijd staat voor de duur van een opeenvolging van momenten. Daarnaast toverde de woordencollectie nog veel meer mogelijkheden uit de hoge hoed, maar het geheel was zo omvangrijk, dat ik mij de tijd niet gunde, om daar mijn aandacht op te vestigen.

Tijd is een begrip. Welke omschrijving kun je er anders aangeven? Het heeft in eerste instantie ook niets concreets, iets je vast kunt houden bijvoorbeeld. Tijd glipt door je vingers en denk, dat je er daardoor er geen vat of grip op hebt. Nu in alle eerlijkheid, zou u vat of grip willen hebben op tijd? Zelf heb ik daar niet 1-2-3 een menig over. Denk alleen, als je tijd in je macht hebt, door er grip of vat op te behouden, dat je het dan in een beperkte situatie zit. Dat heb je nu toch al. Als bijvoorbeeld een leerling, moest even aan mijn kleindochters denken, als die een toets moeten maken, en je hebt een uur de tijd, dan kent die tijdsdwang toch een beperking?

Als oudere, of moet ik zeggen, als iemand op leeftijd, heeft tijd steeds meer een onbeperkt etiket. Soms denk ik wel eens, wat zalig, dat ik nu alle tijd heb, maar tevens realiseer ik, hoeveel tijd is mij nog gegund om te genieten van deze tijdloze periode?

Zeg het maar. Je kunt niet zonder tijd of staat tijd vaak voor mogelijkheden en heeft het niets met tijd van doen in de trant van minuten en uren enz. Daarom kan ik mij, los van het feitelijke begrip tijd, steeds meer vinden in de weergave van de verzameling woorden, die het accent legt op de duur van het genieten van een opeenvolging van momenten. Spelenderwijs kun je bloggen, dat je voor dat genieten ervan gewoon de tijd moet nemen.

Tijd heeft in mijn ogen van doen met een instelling. Zelfs toen mijn pc, die aan vervanging toe was en het opladen daardoor tijd vergde, moest ik de tijd ervoor over hebben om het opstarten gestalte te doen geven. In dat geval is tijd gedwongen gekoppeld aan geduld. Hoe geduldig zijn wij over het algemeen in deze hectisch wereld? Daarom blijft het een heikel punt om het woord tijd te koppelen aan hectiek. Tijd kent een eigen ritme, alhoewel voor de een de tijd sneller gaat dan voor een ander. De cirkel is weer rond, want voor iedereen geldt, dat een seconde of een minuut of een veelvoud ervan dezelfde tijdsduur kent. De drive om het sneller te doen laten verlopen vrijwaart je niet door aan geduld te denken. Geduld is een schone zaak, maar je moet er de tijd voor nemen. Vreemd eigenlijk, dat het woord of begrip tijd zo is verweven met ons dagelijkse ritme.

Het wordt erg, als je door omstandigheden wordt gestagneerd in de voortgang van bezigheden. Denk daarbij maar eens aan het openbare vervoer. Het cement van die branche heet tijd Zo sprak ik eens een politieagent die na zijn pensionering buschauffeur is geworden. Hem stelde ik de vraag: “waarom racet een stadsbus de laatste tijd zo hard”. Zijn antwoord was duidelijk en zeer verhelderend. “Voor het traject van het station naar een buitenwijk staat 20 minuten. Als men steeds meer verkeerslichten plaatst, dan blijf de afstand van a naar b gelijk, maar de tijdsduur om die 20 minuten te bereiken wordt daardoor korter”. Ter wille van de veiligheid wordt er inbreuk gedaan aan de beschikbaar tijd.

Leuk dat u de tijd nam voor deze blog.