Zeggen wat je denkt
Worden wij nu bedachtzamer met betrekking tot het kunnen en mogen zeggen van onze gedachten of spelen wij de gemaakte onschuld en durven niet direct voor onze mening uit te komen? Meningen over het niet alles kunnen zeggen wat je denkt, lopen qua opvatting uiteen. Verbaasde kreten als: “maar dat zeg je toch niet” komen steeds vaker bij ons op. Toch vind ik, dat je moet kunnen zeggen, zonder beledigend te worden, wat je denkt. Toen ik, inmiddels ruim 40 jaar getrouwd, een opmerking maakte naar mijn vrouw, dat ik het vermoeden heb het langst met haar getrouwd te zijn geweest, gaf zij na kort nadenken, de reactie: “ja dat klopt, 80 jaar huwelijk halen wij ook niet”.
Hoe komt het nu, dat het niet gebruikelijk is, of misschien moet je niet wenselijk bloggen, om niet alles te kunnen en mogen zeggen wat je denkt? Mijn mening is, dat sommigen te lang hun mening voor zich houden, waardoor er een situatie kan ontstaan die niet wenselijk is. Zelf ben ik er achter gekomen, dat ik ook te lang niet heb laten merken, wat ik van sommige situaties vond. Zonder verder in details te treden heeft deze situatie wel ervoor gezorgd, dat ik door mede door een toedoen het roer heb moeten omgooien. Hoe vaak hoort men niet, dat er eerst iets moet gebeuren om door te krijgen, dat het ook anders kan.
Zeggen wat je denkt heeft ook te maken in welke situatie het moment van je woordkeuze zich afspeelt. Natuurlijk beland je soms in situaties, dat het beter is om even je voorkeur om iets te zeggen niet uit te voeren. Het kan natuurlijk ook zo zijn als je per direct wat je denkt, dat ook zegt, dat men je er op een later moment ermee kan confronteren. Je kunt er dan op rekenen, dat je dan een rake confrontatie kan verwachten.
Blijft natuurlijk de vraag, maar wanneer kun je dan wel je mening per direct kenbaar maken? Het reageren hangt, zoals geblogd, van het moment af. Verder heeft het natuurlijk te maken tegen wie je een reactie plaats door je mening te ventileren. Je moet waakzaam zijn hoe je reageren kan worden opgevat. Stel dat je wordt bekeurd en je laat blijken, dat je niet blij bent met het staande houden door een handhaver. Het is dan belangrijk je ongenoegen op een manier duidelijk te maken, dat de handhaver zich niet beledigd gaat voelen. Mocht dat wel zo zijn, dan heb je zo een mutatie krachtens artikel 267 beledigen van een ambtenaar in functie volgens het Wetboek van Strafrecht op je deurmat.
In mijn optiek blijft overeind staan, dat het mogelijk moet blijven om je ongenoegen kenbaar te kunnen maken. Dit alles zonder beledigend over te komen. De Nederlandse Wetgever voorziet ook in de mogelijkheid om zonder iemand te beledigen te kunnen zeggen, dat je een andere mening hebt.
Ergens moet het niet willen ontvangen van een mening van die ander een oorzaak hebben. Het kan natuurlijk zijn, dat men elke vorm van kritiek direct ziet als negatief en daardoor afkrakend. De keerzijde van de medaille, kan ook eerder positief zijn bedoeld dan negatief. De gouden vuistregel, het is de toon die de muziek maakt, geldt ook bij het geven en ontvangen van een opmerking. Oké het kan niet als prettig worden ervaren als iemand zijn of haar mening geeft op je manier van handelen. Daarom is het ook niet erg handig om bij elke handeling die je uitvoert angstig te zijn om commentaar of zelfs kritiek te moeten ontvangen.
Het is natuurlijk ook niet gemakkelijk om geconfronteerd te worden met kritiek. Een bekend politicus binnen “ons “ kabinet, werd enige tijd geleden in een tv uitzending gevraagd hoe hij nu met kritiek omgaat. Hij antwoordde, dat hij bij opbouwende kritiek open staat voor de boodschap die hij erin ontdekt. Bij negatieve kritiek, ging hij verder, die vaak door niet deskundigen wordt gegeven, stelt hij de wedervraag: “ik hoop, dat het geven van je kritiek voor je mag worden gezien als een opluchting”.
En verder? Je kunt verder niet iets met kritiek, dat geen bodem heeft. Daarom is de beste kritiek die reactie die is verpakt is in opbouwende kritiek. Het moet mogelijk zijn om de goed bedoelde bemerkingen die je mag ontvangen, in een ander daglicht te plaatsen dan “wat heb ik eraan”.
Onderzoek heeft in de loop der jaren aangetoond, dat 75 % van alle kritiek ontstaat door de drive van degene die kritiek levert, om zelf te schitteren. Je kunt bloggen, dat kritiek een vorm is van eigen lof via een omweg. Misschien kun je suggereren, dat bloggen een omfloerste vorm is van kritisch je mening geven op een gegeven, zonder moedwillig iemand te willen beledigen.
8 thoughts on “Zeggen wat je denkt”
Hij is weer goed
Vrijheid van meningsuiting is een GROOT GOED in Nederland. Maar ik ben wel van mening dat je mensen niet moet kwetsen met je kritiek. Net wat jij zegt, wel opbouwende kritiek. En dat moet je van tevoren ook wel kenbaar maken aan degene.
Een sublieme blog.
“Zeggen wat je denkt”, kàn, màg en mòet kunnen, zolang je er van tevoren goed over hebt nagedacht!
Allereerst Klaas, gefeliciteerd met je 100ste blog .
Zeggen wat je denkt kan het uiten van een pure mening zijn, en tegelijkertijd ook kritiek bevatten. Ik vind wel dat een mening uiten gebaseerd moet zijn op feiten. Kritiek geven op gedrag van de ander naar mij toe vind ik wat lastiger. Dat heeft vooral te maken met opvoeding: mond houden en doen wat je gezegd werd. Een vraag werd al gauw betiteld als ‘zeuren’ en als je het in de ogen van een volwassene te bont maakte – en dat was bijna altijd zo – kon je een wats om je oren krijgen. Je leert dan niet hoe je op de goede manier kritiek kunt geven. Gevolg is bovendien dat kritiek krijgen ook moeilijk is. Gelukkig ben ik wat eigenwijs, al werd me dat door mijn bazen niet altijd in dank afgenomen. Overigens: informerende vragen stellen, voordat je kritiek uit (op iemands gedrag), helpt. Het verhindert dat je er maar wat uit flapt en blijf je beter in gesprek.
Fijn om het zo weer te lezen Klaas.. Dank voor je duidelijke uitleg hier weer over
Hoi klaas
Ik volg de rest
Normaal ben ik een van de eerste, maar zit in de ochtend 1.5 uur in auto. als ik dan aangehouden wordt omdat ik de blog lees, mag ik vast wel tegen oom agent zeggen , dat hij me stoort tijdens het lezen van de blog
Ik mag zeggen wat ik denk zeg ik dan. Toch
Beste Klaas,
Mooi verwoord, in de huidige tijd met alle social media wordt er vaak kritiek geleverd op anderen, op een zeker niet zuinige manier en vaak anoniem… een beeld waar ik niet vrolijk van word. Uiteraard is er vrijheid van meningsuiting, maar heb dan ook echt die mening, weet waar je over praat, en kom dan met een zinnige kritiek als je wilt, maar zoals op dit moment mensen werkelijk alles maar zeggen, zonder enige nuance of zelfs op een vreselijk lelijke manier, dat vind ik persoonlijk erg moeilijk. (Want ook zij zeggen blijkbaar wat ze denken). Dat tegenwoordig op elke slak zout wordt gelegd en alles als discriminerend wordt vertaald is dan weer de andere kant van de medaille… kortom, zeg gerust wat je denkt, maar weloverwogen.
Jou wil ik wel graag feliciteren met het schrijven van de 100ste blog!! Ik ga ze zeker allemaal lezen.
Zoals het is geschreven zo is het ook. De waarheid zeggen mag, mits het inderdaad op een waardige manier wordt gezegd.
Een uitstekend verhaal.
Comments are closed.