De vraag die regelmatig wordt gesteld ligt op het terrein van: “maar hoe kon dat nu fout gaan? “ Denk dat het antwoord bijna onder handbereik ligt. Gebrek aan ervaring, waardoor de knowhow, zoals dat zo mooi kan worden verwoord, ontbreekt. Het komt regelmatig voor, dat men, onverschillig op welk terrein iets probeert, zonder de broodnodige ervaring.

Inmiddels is het een bekend gegeven, dat je een foutieve handeling en een echte fout maar eenmaal kunt maken. Mocht je, zoals ik al eerder blogde, dezelfde handeling nogmaals uitvoeren met de wetenschap of ervaring, dat het zo niet kan, dan durf ik dat stommiteit te noemen. Vandaar mijn overduidelijke mening, dat je een fout slechts eenmaal kunt maken. Je hebt natuurlijk personages die er prat op gaan doorlopend in herhaling te vervallen.

Als je de medaille van het maken van fouten omdraait, durf ik te stellen, dat het maken van fouten een proces is en dat je ervan kunt leren. Door regelmatig dezelfde fout te maken of stommiteit te begaan, moet het toch duidelijk worden, dat de klus die je wilt klaren niet op de beoogde manier kan worden uitgevoerd? Met andere woorden ik durf die situatie dan een leermoment te noemen.

Je slaat natuurlijk door als je suggereert, dat je door het maken van veel fouten veel leert. Zo moet je het nu ook weer niet zien. Ergens, maar dat mag duidelijk zijn, moet aan het aantal gemaakte fouten een halt kunnen worden geroepen. Men zegt vaak dat je van je fouten leert, maar dan is het belangrijk om tzt door te krijgen, dat er een maximum aan verbonden is..

Ben erg benieuwd hoe experts of personen die zich zo durven te noemen het woord fout of foutief durven te analyseren. Dietrich Bonhoeffer, een Duits kerkleider en verzetsstrijder ( 1906 – 1945 ) zei ooit: << De grootste fout die je in het leven kunt maken, is altijd bang te zijn een fout te maken >> Ondanks dat binnen de journalistiek de gulden regel geldt: “ een journalist is een twijfelaar met ruggengraad, durft Bonhoeffer kenbaar te maken, dat je niet bang moet zijn om aan je eigen kunnen te twijfelen en alles in het werk te stellen om ervaring op te doen.

Daarom kun je stellen, dat het maken van een fout geen doodzonde is. Het hangt er natuurlijk van af op welk terrein je die fout maakt, maar in het algemeen durf ik een fout te zien als een basis voor een ervaring. Je zou zelfs kunnen bloggen, al doende leert men, want de ervaring die je wenst moet toch ergens ontstaan.

Nu ik toch aan het doorslaan ben, mag je de lijn van het verhaal, dat een fout als basis voor een ervaring mag worden gezien, ook doortrekken naar de politiek. Niemand kan, durft en zal ontkennen, dat er in het politieke circus, zowel de lokale politiek als zelfs op het landelijk niveau wel eens, eh fouten worden gemaakt. Fouten die in de openbaarheid komen die kunnen worden gelinkt aan de bewoording van stommiteit. Zelfs in de roots van het opdoen van ervaring door middel van gemaakte fouten komt het steeds vaker voor dat de leden van het overheidscircus fout op fout stapelen die conform de tekst van de blog kunnen worden gekenmerkt als stommiteit.

Zonder verder in details te treden, durf ik summier de toeslagen-affaire te noemen. Fout na fout hebben de slachtoffers van deze financiële miskleun mogen ervaren als één grote stommiteit. Ach en vanzelfsprekend staan ook hier, als zeevarende natie, de beste stuurlui aan de wal en durft iedereen een duit in het zakje te doen met bettrekking tot het oplossen van de diverse stagnaties, afspraken en andere niet nader noemende maatregelen.

Niet alleen de toeslagen-affaire mag en kan worden gezien als een fout die heeft geleid tot een ervaring die geen schoonheidsprijs mag krijgen, ook de materie met betrekking tot het loslaten van het gas en de overstap naar de elektricieit.

Jaren geleden werd mij al eens tijdens een interview meegedeeld, dat en wij spreken inderdaad zeker zo’n 20 jaar terug, dat in die periode al bekend was, dat ons landelijk stroomnetwerk niet toereikend zal zijn om in de toekomst aan de vraag om schone energie te kunnen voldoen. Dan mag je toch concluderen, als zoiets bekend is, dat je dan toch de inzet om door te gaan gaat doceren?

Ik moet eerlijk bekennen, dat ik kan lachen om het gedoe van het maken van fouten en deze in de herhaal module te plaatsen. Het klopt natuurlijk niet om elke situatie waar fouten worden omgezet naar stommiteiten doorlopend kritiek te leveren. Het staat iedereen vrij om fouten te maken en het bovenstaande te overkomen.

Wat maakt het ook weer uit. Je kunt leren van je fouten, dat heet ervaring