Dat ene vakje dat grootouder heet
Het staat vooraf niet vast of het je ooit zal overkomen. Vreemd, dat sommigen het zelfs erg vinden om ooit als grootouders, je weet wel oma of opa, te worden aangesproken. De wereld is hard aan het veranderen en dan past, nogmaals, bij sommigen, de afremmende fase van grootouder daar niet in. Ik kan, als opa, laten wij het woord maar bij de hoorns pakken, zoiets niet begrijpen.
De geraadpleegde woordenverzameling geeft niet per direct een duidelijke vertaling dan wel betekenis van grootouder. Bij oma wordt aangegeven, dat het een grootmoeder is en bij opa staat naast de weergave van grootvader ook oudere man. Is het dan logisch te stellen, dat een oma altijd jonger is dan een opa? Ik kan mij er niet druk om maken. Zowel mijn vrouw als ik zien de titel, zelfs het etiket oma en opa, als een eretitel.
Ik herinner mij nog een situatie van jaren geleden toen mijn vader regelmatig een buurman sprak. Mijn vader baalde van de herhaalfase. “Die man heeft het altijd over zijn kleindochter” klaagde mijn vader als hij weer thuiskwam. “Niet leuk meer, het is gewoon eentonig te noemen”. Toen ik in 1980 vader werd van een dochter stonden mijn vader en de buurman samen op te scheppen over hun kleindochters. Kijk dat bedoel ik nu. Dat ene vakje dat grootouder heet, heeft iets dat je niet kent, als je nog niet in die doelgroep zit.
Oud minister Winsemius,in het Kabinet Lubbers II (1982-1986) werd ooit in een interview voor de tv gevraagd,: “kunt u verklaren hoe het voelt om opa te zijn?”. Het enige logische antwoord, dat op zo’n vraag kon worden gegeven, kwam inderdaad als reactie. “Hoeveel zendtijd heeft u, want ik denk dan nog wel eventjes aan het woord te zijn.” Ik denk, dat je per direct ook niet een juiste definitie kunt geven op het kenmerk van een oma of opa.
Zelf probeer ik het te zien als een vangnet voor de kleinkinderen. Als papa of mama iets niet willen, dan is er altijd nog een oma of opa. Die (vertrouwens)band behoort onvoorwaardelijke te zijn. Wel vind ik het belangrijk, dat een oma of opa zich niet per direct bemoeien met de opvoeding van hun kleinkinderen. De opvoeding van kleinkinderen, ook al zijn de grootouders het niet altijd het eens met de pedagogische handelingen van hun kinderen, is een taak voor de ouders. Het is ook hun verantwoording. Bij oma en opa gelden andere regels met in acht neming van de normen en waarden.
De totale materie, het zijn van een oma of opa, zet je doen en laten in een ander level. Voordeel ervan is, dat je geen handleiding hebt om je te gedragen als oma of opa. Als je als werkende de pensioengerechtigde leeftijd nadert, heb je cursussen of workshops om te leren hoe je je moet gedragen als je uit het arbeidsproces geraakt. Het is allemaal goed bedoeld en soms begrijp ik er de logica van, maar een daadwerkelijke vooropleiding voor het grootouderschap bestaat er niet. Verder mag je als oma en opa weer naar een speelgoedwinkel. Ach het is hoe je het beleeft.
Het grootouderschap beleef je inderdaad. Toen wij grootouders werden, wij schrijven 2005, stond je aan het berin van een ervaring. De blijde gebeurtenis ligt al weer bijna 20 jaar achter ons, maar het is alsof het gisteren was. Vreemd eigenlijk, nu je ouder wordt en je sneller iets vergeet, maar de geboorte van onze vier kleinkinderen worden schijnbaar in je grijze massa niet verdrongen naar “oud zeer”. Het grootouders worden, blijft een actuele gebeurtenis. In mijn werkkamer hangt onderstaand reglement.
Niet logisch is het om de huidige situatie te gaan vergelijken met de periode toen mijn grootouders nog leefden. De maatschappelijke ontwikkeling heeft niet stilgestaan. Daarom ben ik ook van mening als de mogelijkheid zou bestaan om mijn grootouders even een kijkje te laten nemenin deze hectische wereld, dat zoiets voor hen een vreemde ervaring zou zijn. Vergelijken van perioden gaat ook niet altijd op. Je zit als aardklootbewoners figuurlijk in een maatschappelijke trein die voort dendert.
Kort door de bocht genomen, moet het zijn van grootouder zeker niet als een stagnatie worden gezien. Op afstand, want het zijn niet jouw kinderen, word je meegenomen in de ontwikkeling van je nazaten. Je wordt meegenomen, maar tegelijk wordt er een periode afgesloten, want de feitelijke begeleiding van je kleinkinderen ligt bij de ouders ervan.
Sinds 2023 ben ik begonnen aan een dagboek met als overduidelijke titel: “ik ben je opa”. In de tekst van het dagboek probeer ik mijn beeld en belevenissen van mijn kleinkinderen digitaal op papier te zetten. Gestaag groeit het aantal belevenissen die ik in de loop der jaren heb mogen ervaren. Ik heb mij voorgenomen negatieve belevenissen achterwege te laten en uitsluitend zaken te beschrijven in de trant hoe ik ervan van geniet. Wat ik beschrijf is puur mijn mening in de vorm van een bewondering hoe ik mijn “call-team” ervaar. Call is samengesteld door de 1e letter van de voornaam van mijn kleinkinderen.
Kleinkinderen wij genieten ervan en zien en beleven hun verzoek: “Opa / oma, wil je….. ” telkens weer als een uitdaging.
6 thoughts on “Dat ene vakje dat grootouder heet”
goedemorgen. Tekst spreekt mij zeer aan. Alleen opa en oma kunnen dit verwoorden. Wij zijn trots om opa en oma te zijn en zo genoemd te worden
Als jouw kinderen kìnderen hebben gekregen voelt het voor elke opa en oma als een zegen.
Kinderen het leven schenken is een deugd en ‘opa en oma mogen zijn’ biedt op hogere leeftijd extra levensvreugd.
❤️
Ik vind hem weer heerlijk Klaas
Wij zijn gebombardeerd tot opa en oma en helaas tussen aanhalingstekens, ook pleeg ouders van onze kleindochter. enige nadeeltje is daarbij, dat je eind van de dag onze kleindochter niet voor bij de deur kan zetten als pappa en mamma ze op komen halen
Verder is het een voorrecht om opa en oma te zijn
Je moet het zien
Uit TalkAI.
“Grootouders zijn de ouders van iemands ouders en vervullen een belangrijke rol binnen gezinnen en de bredere maatschappij. Maatschappelijk gezien kunnen grootouders worden gezien als een brug tussen generaties, waarbij ze niet alleen bijdragen aan de opvoeding en ontwikkeling van hun kleinkinderen, maar ook hun eigen ervaringen, tradities en waarden doorgeven.
Daarnaast kunnen grootouders een ondersteunende rol spelen binnen het gezin, bijvoorbeeld door het bieden van zorg, emotionele steun en praktische hulp. In veel culturen worden grootouders gerespecteerd en gewaardeerd om hun wijsheid en levenservaring. Hun betrokkenheid kan bijdragen aan een hechtere familieband en een gevoel van continuïteit en stabiliteit in de dynamiek van de familie.
Bovendien kunnen grootouders ook een actieve rol spelen in de gemeenschap, bijvoorbeeld door vrijwilligerswerk of deelname aan sociale activiteiten, wat hun maatschappelijke betekenis verder versterkt. Kortom, grootouders dragen niet alleen bij aan de gezinsstructuur, maar ook aan de sociale cohesie en de overdracht van cultuur en kennis binnen de samenleving”.
Persoonlijk vind ik, dat grootouders een zegen is. Je heb het prachtig verwoord.
Mooie weergave van hoe het is om oma en opa te zijn. Zowel opa als ook oma worden geassocieerd met oud zijn.
Leeftijd is maar een getal. Geniet gewoon van de kleinkinderen.
Comments are closed.