Het schoot mij ineens te binnen. Computers, laptops, Chromebook enz wij kunnen niet meer zonder. Ons leven, oh wat klinkt het weer zielig, wordt beheerst, maar ook beheerd door apparatuur die ons leven in banen moet leiden. Het is niet anders. Eind tachtiger jaren kreeg ik mijn eerste personal computer. Een harddisk van 20 Mb, nee, maar dat was het. En dan heb je zo’n pc, maar wat kon je ermee? Het antwoord is: ” zeer weinig “. Je gebruikte de pc alleen voor opslag van gegevens. Internet was in opkomst, maar de weinigen die een computer hadden, hadden nog geen internet.

Het is bijna onvoorstelbaar. Terugkijkend, niet erg logisch om dat te doen, kweekt uitsluitend verbazing. Ik weet nog, toen ik in 1981 als freelance journalist begon, schreef ik alle teksten op mijn schrijfmachine. Je weet wel zo’n zware Olivetti waarbij je door de snelheid van het typen de mogelijkheid creëerde om met je vinders tussen de toetsen te geraken. Dat er tussen geraken gaf geen problemen, maar het terugtrekken ervan, daaraan heb ik minder prettige herinneringen. Toch, had ik de beschreven fase niet willen missen. Het had wel iets. Vooral als je in het weekend de teksten gereed had, dan reed ik in de nachtelijke uurtjes naar de redactie van weekblad Huis aan Huis in Almelo. Moe maar voldaan, want het was weer gelukt, reed je terug naar Glanerbrug.

Vreemd, dat je in die periode, wij schrijven 1981 t/m 1988, het gewoon vond, dat je zonder gebruik van een computer gewoon je dag doorkwam. Het had z’n charme en het ging zoals het ging. Als ik nu kenbaar maak aan de huidige ex collega’s van de schrijvende pers, dat ik schreef in de tijd zonder computer wordt er vreemd opgekeken. Zonder enige fantasie zou je uit hun reactie kunnen zeggen: “in welk museum zat je toen”. Ik kan erom lachen en nogmaals ik koester die periode.

Zonder gaat helaas niet meer. Met verloop van tijd werd onze maatschappij geconfronteerd met de termen digitale snelweg en alle daaraan verbonden (on)mogelijkheden en niet te vergeten onhebbelijkheden. Als er nu een storing optreedt en de computerverbinding wegvalt, kunnen wij niets meer, terwijl wij vroeger, zelfs zonder computer, gewoon ons ding konden doen.

In mijn kennissenkring kende ik iemand, die tot aan zijn pensionering zijn loon keurig per week nog handje-contantje in een keurig op naam gesteld loonzakje kreeg. Er zal vreemd op worden gereageerd, maar waarom dan feitelijk? Als een dergelijke uitbetaling van loon door arbeid op die manier betaalbaar wordt gesteld, moet je de situatie koesteren. Alleen de maatschappij is door de komst van de digitalisering verder ontwikkeld en heeft daarbij gebruik gemaakt van de diverse mogelijkheden. Ook de maatschappijen met betrekking hypotheek, energie en niet te vergeten de zorgverleners, hebben hun maandelijkse ontvangsten graag per direct rechtstreeks op hun rekening. Die grootmachten, als ik het zo mag bloggen, hebben niets met handje-contantje. Je bent als, zoals dat wordt genoemd, natuurlijke persoon verplicht, mede door de komst van de digitale mogelijkheden je aan te passen door mee te doen.

Hoe zo leven wij in een vrij land? Los van al die wetregeltjes en overeenkomsten die wij burgers zien als het juk op onze schouders, vallen wij allen onder toezicht van computers. Het zou onlogisch zijn, dat wij suggereren, dat het niet zo’n vaart loopt, maar de werkelijkheid is anders. Uit ervaring vanuit mijn werkzaamheden bij UWV weet ik, dat veel bestanden aan elkaar zijn gekoppeld. Zo bestaat er een nauw netwerk van bestanden tussen de diverse instanties. Een gebeurtenis bij de één is door het muteren van uw Burger Service Nummer, BSN, dat vroeger Sofinummer heette, bij een aangesloten instantie het mogelijk ” om mee te kijken”.

Het is onvoorstelbaar hoeveel instanties met hun systemen werken met uw mutaties. Ga voor uzelf eens na welke dat allemaal kunnen zijn. De door u gevonden lijst van instanties die uw mutaties bijhouden mag gigantisch worden genoemd. Het verbaasde mij, dat zoveel ‘anderen ‘ ons hebben en houden in hun bestanden bijhouden.

Nu door de steeds omvangrijk wordende digitalisering de mogelijkheid van het delen van de persoonlijke mutaties kunnen worden gelekt of ongevraagd gedeeld, houdt de Autoriteit Persoons Gegevens toezicht.  Zie hiervoor www.autoriteitpersoonsgegevens.nl. Ondanks het toegezegde toezicht komt het regelmatig voor bij onder andere bij de landelijke overheid, dat zij hun bestanden waarin mutaties worden bewaard deze toegankelijk zijn voor onverlaten. Soms ben ik voorstander van het opzetten van een Ministerie van Sanitaire Zaken.

Het is en het blijft belangrijk, dat wij, burgers van ons land, alles in het werkstellen om voorzichtig met onze persoonlijke mutaties om te gaan. Zo werd mij onlangs verzocht inzake een donatie mijn banknummer eventjes telefonisch door te geven. Ik heb ervoor bedankt. Het lijkt allemaal zo onschuldig, maar de mogelijkheden van niet leuk meer, liggen op de loer.

Het is uitkijken geblazen, kijk uit wat je doet. Oh ja, “zonder gaat “helaas ” niet meer “.