Had u ook altijd het gevoel, dat wij als burgers van, tot voorkort nog het mooiste land op deze aardkloot, werden “ beschermd ” door een “recht(s)” systeem, dat zekerheid gaf. Die zekerheid met betrekking tot het gevoel van enige vorm van bescherming is in ons land toch al geruime tijd zoek? Een kopregels als boven deze blog: ”hoe veilig moeten wij ons voelen” is toch gebaseerd op de realiteit?

Het recht(s)systeem in ons land en alle daarbij behorende aanpassingen heeft de plank volledig misgeslagen. De basis van het recht, zoals ik dat ooit heb moeten kunnen opdreunen is, of zelfs was: “het recht is het geheel van regels voor het handelen van de mens in de maatschappij, naar de wil van de overheid”. Vooral de laatste zes woorden van deze definitief, daarin schiet het geheel te kort.

De bescherming van overheidswege, met andere woorden, zoals dat binnen de wetgeving is geregeld, wordt niet nageleefd. Je staat als burger met de rug tegen de muur als je wilt terugvallen op ondersteuning. Het enige positieve is, maar niet heus, dat men je nog niet uitlacht, maar veel heeft men zeker niet met het op de juiste uitvoering van de wet.

Zo maakte ik enige tijd geleden melding van een reeks gevaarlijke situaties. Toen ik het daarvoor bestemde ‘rechtsorgaan’, onze gemeente cowboys daarop aansprak, kreeg ik een reactie die mij erg deed verbazen. Volgens mij is het een recht, maar tevens ook een plicht van elke burger om situaties te melden die als gevaarlijk kunnen worden gezien. Dan durf ik het vreemd te noemen als je als reactie te horen krijgt: “even voor mijn eigen snappert de volgende vragen:

• Stoort u zich aan de situatie, omdat er iets gebeurt wat niet mag?
• Heeft u het vermoeden, dat het gevaarlijk is voor de genoemde locatie?

Toen ik bovenstaande reacties ontving in een niet erg vriendelijk telefoongesprek, was ik verbaasd. Om de discussie niet verder op de spits te drijven, heb ik het gesprek beëindigd. De door de diender gestelde vragen kon ik niet direct plaatsen. Verder heb ik mij voorgenomen, mocht het binnen afzienbare tijd fout gaan op de locatie die ik meldde, zal ik zeker mijn ongerief niet onder stoelen of banken steken.

Vreemd dat je na het lezen van bovenstaande tekst doorlopende de vraag gaat stellen: “hoe veilig moeten wij ons voelen”, als er niet naar de burger wordt geluisterd. Dat niet naar, als ik het zo mag bloggen, de onderdanen luisteren, schijnt een steeds vaker voorkomende eigenschap van de overheid te worden. Met de komst van de A.V.G, dat staat voor Algemene Verordening Gegevensbescherming ( 25-05-2018 ) schijnt de overheid in het algemeen zich hard te maken zoveel mogelijk mutaties over personen af te schermen. Dat dezelfde overheid, vooral bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie niet conform de richtlijnen van de genoemde A.V.G. aan hun laars lapt, staat onomstotelijk vast.

Als het zo doorgaat heb ik het vermoeden om het Ministerie van Justitie en Veiligheid een samenwerkingsverband aan het te gaan met het nog op te starten Ministerie van Sanitaire zaken. Hopelijk gaat het lekken van mutaties na deze samenwerking ooit tot het verleden behoren.

27-04-2010   dossier lopende strafzaak + Usb stick in trein laten liggen

31-08-2016   politiedossier zoekgeraakt. Verdachte gaat vrij uit

17-07-2021   data-lek Ministerie Justitie en Veiligheid betreft 65.000 ambtenaren

Laten wij eerlijk zijn, dat bovenstaande feiten volgens mijn mening alleen mogelijk zijn, omdat er niet voldoende maatregelen in acht zijn genomen om het te voorkomen. Wel ja, natuurlijk is voorkómen soms beter dan vóórkomen, ach is maar hoe je het bekijkt.

Het is in mijn ogen, gedaan met de veiligheid in ons land. Natuurlijk gaat het te ver om bij de pakken neer te gaan zitten. Hoe vaak komt het niet voor, dat daders van een zedendelict te vaak de mogelijkheid wordt geboden om na hun bestraffing spoedig weer de fout in te gaan.

Nog ‘vers’ komt de moord op de 9-jarige Gino uit Kerkrade op onze harde schijf terug, die door de verdachte van het feit werd misbruikt, terwijl men achteraf beweert, dat de verdachte voor zijn eerder vergrijp de maatschappij weer werd ingestuurd. De gevolgen kennen wij.

De vraag: “ hoe veilig moeten wij ons voelen ” zal niet 1-2-3 kunnen worden beantwoord. Voordat onze wetgeving is aangepast aan de nieuwe ontwikkelingen inzake het strafrecht enz. zullen wij het nog moeten doen met een overheid die zichzelf niet aan de regels houdt.

Ook op het financiële vlak, waar bij het ontdekking van malversaties als (zorg)fraude en aanverwante zaken niet adequaat van hogerhand wordt ingegrepen, heeft men nog veel werk te verzetten om alles binnen de perken van de wetgeving te (be)houden. Ik heb al vaker gezegd: “het zal mij ook een zorg zijn” Handhaven is mooi, maar als er niet wordt gehandhaafd, wordt ons land steeds onveiliger.